Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

С английского на:
Латинский
С латинского на:
Английский

am very glad to be

Толкование Перевод

1 per-lubēns or per-libēns

per-lubēns or per-libēns entis, adj., very glad: me perlubente, to my great delight.

Latin-English dictionary > per-lubēns or per-libēns
2 sum

sum (2d pers. es, or old ēs; old subj praes. siem, siēs, siet, sient, for sim, etc., T.; fuat for sit, T., V., L.; imperf. often forem, forēs, foret, forent, for essem, etc.; fut. escunt for erunt, C.), fuī (fūvimus for fuimus, Enn. ap. C.), futūrus ( inf fut. fore or futūrum esse, C.), esse [ES-; FEV-]. — I. As a predicate, asserting existence, to be, exist, live: ut id aut esse dicamus aut non esse: flumen est Arar, quod, etc., Cs.: homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt: arbitrari, me nusquam aut nullum fore: fuimus Troes, fuit Ilium, V.—Of place, to be, be present, be found, stay, live: cum non liceret Romae quemquam esse: cum essemus in castris: deinceps in lege est, ut, etc.: erat nemo, quicum essem libentius quam tecum: sub uno tecto esse, L.—Of circumstances or condition, to be, be found, be situated, be placed: Sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictūs, i. e. is attired, O.: in servitute: in magno nomine et gloriā: in vitio: Hic in noxiāst, T.: in pace, L.: (statua) est et fuit totā Graeciā summo honore: ego sum spe bonā: rem illam suo periculo esse, at his own risk: omnem reliquam spem in impetu esse equitum, L.—In 3 d pers., followed by a pron rel., there is (that) which, there are (persons) who, there are (things) which, some.—With indic. (the subject conceived as definite): est quod me transire oportet, there is a (certain) reason why I must, etc., T.: sunt item quae appellantur alces, there are creatures also, which, etc., Cs.: sunt qui putant posse te non decedere, some think: Sunt quibus in satirā videor nimis acer, H.—With subj. (so usu. in prose, and always with a subject conceived as indefinite): sunt, qui putent esse mortem... sunt qui censeant, etc.: est isdem de rebus quod dici possit subtilius: sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras, H.—With dat, to belong, pertain, be possessed, be ascribed: fingeret fallacias, Unde esset adulescenti amicae quod daret, by which the youth might have something to give, T.: est igitur homini cum deo similitudo, man has some resemblance: Privatus illis census erat brevis, H.: Troia et huic loco nomen est, L.—Ellipt.: Nec rubor est emisse palam (sc. ei), nor is she ashamed, O.: Neque testimoni dictio est (sc. servo), has no right to be a witness, T.—With cum and abl of person, to have to do with, be connected with: tecum nihil rei nobis est, we have nothing to do with you, T.: si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus.—With ab and abl of person, to be of, be the servant of, follow, adhere to, favor, side with: Ab Andriā est ancilla haec, T.: sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me, makes for me.— With pro, to be in favor of, make for: (iudicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse.—With ex, to consist of, be made up of: (creticus) qui est ex longā et brevi et longā: duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus.— To be real, be true, be a fact, be the case, be so: sunt ista, Laeli: est ut dicis, inquam: verum esto: esto, granted, V.—Esp. in phrases, est ut, it is the case that, is true that, is possible that, there is reason for: sin est, ut velis Manere illam apud te, T.: est, ut id maxime deceat: futurum esse ut omnes pellerentur, Cs.: magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut reformidet, etc., i. e. he has more reason for being troubled... than for dreading, etc.: ille erat ut odisset defensorem, etc., he certainly did hate.—In eo esse ut, etc., to be in a condition to, be possible that, be about to, be on the point of ( impers. or with indef subj.): cum iam in eo esset, ut in muros evaderet miles, when the soldiers were on the point of scaling, L.: cum res non in eo essent ut, etc., L.—Est ubi, there is a time when, sometimes: est, ubi id isto modo valeat.—Est quod, there is reason to, is occasion to: etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem, I have more reason to: est quod referam ad consilium: sin, etc., L.: non est quod multa loquamur, H.—Est cur, there is reason why: quid erat cur Milo optaret, etc., what cause had Milo for wishing? etc.—With inf, it is possible, is allowed, is permitted, one may: Est quādam prodire tenus, si non datur ultra, H.: scire est liberum Ingenium atque animum, T.: neque est te fallere quicquam, V.: quae verbo obiecta, verbo negare sit, L.: est videre argentea vasa, Ta.: fuerit mihi eguisse aliquando tuae amicitiae, S.—Of events, to be, happen, occur, befall, take place: illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo: Amabo, quid tibi est? T.: quid, si... futurum nobis est? L.— To come, fall, reach, be brought, have arrived: ex eo tempore res esse in vadimonium coepit: quae ne in potestatem quidem populi R. esset, L.— II. As a copula, to be: et praeclara res est et sumus otiosi: non sum ita hebes, ut istud dicam: Nos numerus sumus, a mere number, H.: sic, inquit, est: est ut dicis: frustra id inceptum Volscis fuit, L.: cum in convivio comiter et iucunde fuisses: quod in maritimis facillime sum, am very glad to be.—With gen part., to be of, belong to: qui eiusdem civitatis fuit, N.: qui Romanae partis erant, L.: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus, L.— With gen possess., to belong to, pertain to, be of, be the part of, be peculiar to, be characteristic of, be the duty of: audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc., who possess: ea ut civitatis Rhodiorum essent, L.: Aemilius, cuius tum fasces erant, L.: plebs novarum rerum atque Hannibalis tota esse, were devoted to, L.: negavit moris esse Graecorum, ut, etc.—With pron possess.: est tuum, Cato, videre quid agatur: fuit meum quidem iam pridem rem p. lugere.—With gerundive: quae res evertendae rei p. solerent esse, which were the usual causes of ruin to the state: qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent, L.— With gen. or abl. of quality, to be of, be possessed of, be characterized by, belong to, have, exercise: nimium me timidum, nullius consili fuisse confiteor: Sulla gentis patriciae nobilis fuit, S.: civitas magnae auctoritatis, Cs.: refer, Cuius fortunae (sit), H.: nec magni certaminis ea dimicatio fuit, L.: bellum variā victoriā fuit, S.: tenuissimā valetudine esse, Cs.: qui capite et superciliis semper est rasis.—With gen. or abl. of price or value, to be of, be valued at, stand at, be appreciated, cost: videtur esse quantivis preti, T.: ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit: magni erunt mihi tuae litterae: sextante sal et Romae et per totam Italiam erat, was worth, L.—With dat predic., to express definition or purpose, to serve for, be taken as, be regarded as, be felt to be: vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere, ought to be regarded as: eo natus sum ut Iugurthae scelerum ostentui essem, S.: ipsa res ad levandam annonam impedimento fuerat, L.—With second dat of pers.: quo magis quae agis curae sunt mihi, T.: illud Cassianum, ‘cui bono fuerit,’ the inquiry of Cassius, ‘ for whose benefit was it ’: haec tam parva civitas praedae tibi et quaestui fuit.— To be sufficient for, be equal to, be fit: sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc., L.: ut divites conferrent, qui oneri ferendo essent, such as were able to bear the burden, L.: cum solvendo aere (old dat. for aeri) alieno res p. non esset, L.—With ellips. of aeri: tu nec solvendo eras, wast unable to pay.—With ad, to be of use for, serve for: res quae sunt ad incendia, Cs.: valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime.—With de, to be of, treat concerning, relate to: liber, qui est de animo.—In the phrase, id est, or hoc est, in explanations, that is, that is to say, I mean: sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur: vos autem, hoc est populus R., etc., S.
* * *

ADJ

highest, the top of; greatest; last; the end of

Latin-English dictionary > sum
3 bene

bĕnĕ, adv. of manner and intensity [bonus; the first vowel assimilated to the e of the foll. syllable; cf. Corss. Ausspr. 2, 366], well ( comp. melius, better; sup. optime [v. bonus init. ], best; often to be rendered by more specific Engl. adverbs).
I.
As adjunct of verbs.
A.
In gen.
1.
Of physical or external goodness, usefulness, ornament, and comfort:
villam rusticam bene aedificatam habere expedit,
Cato, R. R. 3:
villam bonam beneque aedificatam,
Cic. Off. 3, 13, 55:
quid est agrum bene colere? Bene arare,
Cato, R. R. 61:
agro bene culto nihil potest esse... uberius,
Cic. Sen. 16, 57:
ubi cocta erit bene,
Cato, R. R. 157; 3; 4;
32 et saep.: te auratam et vestitam bene,
Plaut. Men. 5, 2, 50: ornatus hic satis me condecet? Ps. Optume, it is very becoming, id. Ps. 4, 1, 26:
me bene curata cute vises,
well tended, Hor. Ep. 1, 4, 15:
bene olere,
Verg. E. 2, 48:
bene sonare,
Quint. 8, 3, 16:
neque tamen non inprimis bene habitavit,
in the very best style, Nep. Att. 13, 1:
a Catone cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret, respondet Bene pascere? Quid secundum? Satis bene pascere,
Cic. Off. 2, 25, 89: so,
bene cenare,
Cat. 13, 17; Hor. Ep. 1, 6, 56:
bene de rebus domesticis constitutum esse,
to be in good circumstances, Cic. Sest. 45, 97;
similarly: rem (i. e. familiarem) bene paratam comitate perdidit,
well arranged, Plaut. Rud. prol. 38.—
2.
With respect to the mind.
a.
Perception, knowledge, ability:
quas tam bene noverat quam paedagogos nostros novimus,
Sen. Ep. 27, 5:
quin melius novi quam te et vidi saepius,
Plaut. Capt. 5, 2, 22:
novi optime (Bacchus) et saepe vidi,
Cic. Fam. 7, 23, 2:
qui optime suos nosse deberet,
Nep. Con. 4, 1; cf. Hor. Ep. 1, 18, 1; id. S. 1, 9, 22: satin' haec meministi et tenes? Pa. Melius quam tu qui docuisti, Plaut. Pers. 2, 2, 2:
quod eo mihi melius cernere videor quo ab eo proprius absum,
Cic. Sen. 21, 77:
ut hic melius quam ipse illa scire videatur,
id. de Or. 1, 15, 66; id. Or. 38, 132:
cum Sophocles vel optime scripserit Electram suam,
id. Fin. 1, 2, 5:
gubernatoris ars quia bene navigandi rationem habet,
of able seamanship, id. ib. 1, 13, 42:
melius in Volscis imperatum est,
better generalship was displayed, Liv. 2, 63, 6:
nihil melius quam omnis mundus administratur,
Cic. Inv. 1, 34, 59: de medico bene existimari scribis, that he is well thought ( spoken) of, i. e. his ability, id. Fam. 16, 14, 1:
prudentibus et bene institutis,
well educated, id. Sen. 14, 50:
sapientibus et bene natura constitutis,
endowed with good natural talent, id. Sest. 65, 137:
quodsi melius geruntur ea quae consilio geruntur quam, etc.,
more ably, id. Inv. 1, 34, 59:
tabulas bene pictas collocare in bono lumine,
good paintings, id. Brut. 75, 261:
canere melius,
Verg. E. 9, 67; Quint. 10, 1, 91:
bene pronuntiare,
id. 11, 3, 12:
bene respondere interrogationibus,
id. 5, 7, 28; 6, 3, 81.—
b.
Of feeling, judgment, and will:
similis in utroque nostrum, cum optime sentiremus, error fuit,
when we had the best intentions, Cic. Fam. 4, 2, 3; so id. ib. 6, 4, 2; so,
bene sentire,
id. ib. 6, 1, 3; so,
bene, optime de re publica sentire,
to hold sound views on public affairs, id. Off. 1, 41, 149; id. Fam. 4, 14, 1; id. Phil. 3, 9, 23:
bene animatas eas (insulas) confirmavit,
well disposed, Nep. Cim. 2, 4:
ei causae quam Pompeius animatus melius quam paratus susceperat,
Cic. Fam. 6, 6, 10; so, optime animati, Varr. ap. Non. p. 201, 7:
quod bene cogitasti aliquando, laudo,
that you had good intentions, Cic. Phil. 2, 14, 34:
se vero bene sperare (i. e. de bello),
had good hopes, Liv. 6, 6, 18:
sperabis omnia optime,
Cic. Fam. 4, 13, 7:
tibi bene ex animo volo,
Ter. Heaut. 5, 2, 6; so freq.: bene alicui velle, v. volo: bene aliquid consulere, to plan something well:
vigilando, agendo, bene consulendo prospera omnia cedunt,
Sall. C. 52, 29:
omnia non bene consulta,
id. J. 92, 2. —
c.
Of morality, honesty, honor, etc.
(α).
Bene vivere, or bene beateque vivere ( = kalôs kagathôs), to lead a moral and happy life:
qui virtutem habeat, eum nullius rei ad bene vivendum indigere,
Cic. Inv. 1, 51, 93:
in dialectica vestra nullam esse ad melius vivendum vim,
id. Fin. 1, 19, 63:
quod ni ita accideret et melius et prudentius viveretur,
id. Sen. 19, 67; cf. id. Ac. 1, 4, 15; id. Fin. 1, 13, 45; id. Off. 1, 6, 19; id. Fam. 4, 3, 3 et saep. (for another meaning of bene vivere, cf. e. infra).—
(β).
Bene mori, to die honorably, bravely, creditably, gloriously:
qui se bene mori quam turpiter vivere maluit,
Liv. 22, 50, 7:
ne ferrum quidem ad bene moriendum oblaturus est hostis,
id. 9, 3, 3; so id. 21, 42, 4:
tum potui, Medea, mori bene,
Ov. H. 12, 5.—
(γ).
Bene partum, what is honestly, honorably earned or acquired:
multa bona bene parta habemus,
Plaut. Trin. 2, 2, 65:
mei patris bene parta indiligenter Tutatur,
Ter. Phorm. 5, 3, 5:
res familiaris primum bene parta sit, nullo neque turpi quaestu, neque odioso,
Cic. Off. 1, 26, 92:
diutine uti bene licet partum bene,
Plaut. Rud. 4, 7, 15; Sall. C. 51, 42 (cf.:
mala parta,
Cic. Phil. 2, 27, 65:
male par tum,
Plaut. Poen. 4, 2, 22).—
(δ).
Apud bonos bene agier, an old legal formula: bona fide agi (v. bonus), to be transacted in good faith among good men. ubi erit illa formula fiduciae ut inter bonos bene agier oportet? Cic. Fam. 7, 12, 2; id. Off. 3, 15, 61; 3, 17, 70.—
(ε).
Non bene = male, not faithfully:
esse metus coepit ne jura jugalia conjunx Non bene servasset,
Ov. M. 7, 716.—
d.
Representing an action as right or correct, well, rightly, correctly: bene mones, Ibo, you are right ( to admonish me), Ter. And. 2, 2, 36:
sequi recusarunt bene monentem,
Liv. 22, 60, 17:
quom mihi et bene praecipitis, et, etc.,
since you give sound advice, Plaut. Poen. 3, 2, 55; so Ter. Ad. 5, 9, 6; 3, 3, 80; Lucil. ap. Non. p. 372, 7:
bene enim majores accubitionem epularem amicorum convivium nominarunt, melius quam Graeci,
Cic. Sen. 13, 45:
hoc bene censuit Scaevola,
correctly, Dig. 17, 1, 48.—
e.
Pleasantly, satisfactorily, profitably, prosperously, fortunately, successfully:
nunc bene vivo et fortunate atque ut volo atque animo ut lubet,
Plaut. Mil. 3, 1, 111:
nihil adferrent quo jucundius, id est melius, viveremus,
Cic. Fin. 1, 41, 72:
si bene qui cenat, bene vivit,
Hor. Ep. 1, 6, 56: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, is better or more profitably invested, Cic. Off. 2, 20, 71:
perdenda sunt multa beneficia ut semel ponas bene, Sen. Ben. poet. 1, 2, 1: etiamsi nullum (beneficium) bene positurus sit,
id. ib. 1, 2, 2:
quando hoc bene successit,
Ter. Ad. 2, 4, 23: bene ambulatum'st? Di. Huc quidem, hercle, ad te bene, Quia tui vivendi copia'st, has your walk been pleasant? Plaut. Truc. 2, 4, 18:
melius ominare,
use words of better omen, id. Rud. 2, 3, 7; Cic. Brut. 96, 329:
qui se suamque aetatem bene curant,
Plaut. Ps. 4, 7, 36.—So, bene (se) habere: ut bene me haberem filiai nuptiis, have a good time at, etc., Plaut. Aul. 2, 8, 2:
qui se bene habet suisque amicis usui est,
who enjoys his life and is a boon companion, id. Mil. 3, 1, 128:
nam hanc bene se habere aetatem nimio'st aequius,
id. Merc. 3, 2, 6: bene consulere alicui, to take good care for somebody ' s interests:
tuae rei bene consulere cupio,
id. Trin. 3, 2, 9:
ut qui mihi consultum optume velit esse,
Ter. Phorm. 1, 3, 1:
me optime consulentem saluti suae,
Cic. Fam. 4, 14, 2:
qui se ad sapientes viros bene consulentes rei publicae contulerunt,
id. Off. 2, 13, 46.—So, bene mereri, and rarely bene merere, to deserve well of one, i. e. act for his advantage; absol. or with de:
addecet Bene me, renti bene referre gratiam,
Plaut. Rud. 5, 3, 36:
Licinii aps te bene merenti male refertur gratia?
id. Ps. 1, 3, 86:
ut memorem in bene meritos animum praestarem,
Cic. Fam. 1, 9, 10:
cogor nonnumquam homines non optime de me meritos rogatu eorum qui bene meriti sunt, defendere,
id. ib. 7, 1, 4:
tam bene meritis de nomine Punico militibus,
Liv. 23, 12, 5:
si bene quid de te merui,
Verg. A. 4, 317; cf. Cic. Opt. Gen. 7, 20; id. Sest. 1, 2; 12, 39; 66, 139; 68, 142; id. Mil. 36, 99; id. Phil. 2, 14, 36 et saep.; v. mereo, D. and P. a.—So esp. referring to price: bene emere, to buy advantageously, i. e. cheaply; bene vendere, to sell advantageously, i. e. at a high price: bene ego hercle vendidi te, Plaut. [p. 230] Durc. 4, 2, 34:
et quoniam vendat, velle quam optime vendere,
Cic. Off. 3, 12, 51:
ita nec ut emat melius, nec ut vendat quidquam, simulabit vir bonus,
id. ib. 3, 15, 61: vin' bene emere? Do. Vin' tu pulcre vendere? Plaut. Pers. 4, 4, 38:
melius emetur,
Cato, R. R. 1: quo melius emptum sciatis, Cic. ap. Suet. Caes. 50 fin.:
qui vita bene credat emi honorem,
cheaply, Verg. A. 9, 206; Sil 4, 756.—
f.
Expressing kindness, thanks, etc.: bene facis, bene vocas, bene narras, I thank you, am obliged to you for doing, calling, saying (colloq.): merito amo te. Ph. Bene facis, thanks! Ter Eun. 1, 2, 106; cf.:
in consuetudinem venit, bene facis et fecisti non mdicantis esse, sed gratias agentis, Don. ad loc.' placet, bene facitis,
Plaut. Rud. 3, 6, 43: dividuom talentum faciam. La. Bene facis, id. ib. 5, 3, 52: si quid erit dubium, immutabo Da. Bene fecisti, id. Ep. 5, 1, 40 Lo. Adeas, si velis. La. Bene hercle factum vobis habeo gratiam. Accedam propius, id. Rud. 3, 6, 2; Ter. Ad. 4, 3, 10.—With gratiam habere: bene fecisti;
gratiam habeo maximam,
Ter. Eun. 5, 8, 61; cf.
bene benigneque arbitror te facere,
Plaut. Most. 3, 2, 130: quin etiam Graecis licebit utare cum voles... Bene sane facis, sed enitar ut Latine loquar, I thank you for the permission, but, etc., Cic. Ac. 1, 7, 25: an exitum Cassi Maelique expectem? Bene facitis quod abominamini... sed, etc., I am much obliged to you for abhorring this, but, etc., Liv. 6, 18, 9: bene edepol narras; nam illi faveo virgini, thanks for telling me, for, etc., Ter. Eun. 5, 3, 7 (cf.:
male hercule narras,
I owe you little thanks for saying so, Cic. Tusc. 1, 6, 10):
bene, ita me di ament, nuntias,
Ter. Hec. 4, 4, 20:
benenarras,
Cic. Att. 16, 14, 4; 13, 33, 2: tu ad matrem adi. Bene vocas; benigne dicis Cras apud te, thanks for your invitation, but, etc., Plaut. Merc. 5, 2, 108: eamus intro ut prandeamus. Men. Bene vocas, tam gratia'st, id. Men. 2, 3, 41.—
g.
Of accuracy, etc., well, accurately, truly, completely:
cum ceterae partes aetatis bene descriptae sint,
Cic. Sen. 2, 5:
cui bene librato... Obstitit ramus,
Ov. M. 8, 409:
at bene si quaeras,
id. ib. 3, 141:
tibi comprimam linguam. Hau potes: Bene pudiceque adservatur,
Plaut. Am. 1, 1, 196:
bene dissimulare amorem,
entirely, Ter. And. 1, 1, 105:
quis enim bene celat amorem?
Ov. H. 12, 37.—So with a negation, = male restat parvam quod non bene compleat urnam, Ov. M. 12, 615: non bene conveniunt... Majestas et amor, id. ib 2, 846.—Redundant, with vix (Ovid.):
vix bene Castalio descenderat antro, Incustoditam lente videt ire juvencam ( = vix descenderat cum, etc.),
Ov. M. 3, 14:
tactum vix bene limen erat, Aesonides, dixi, quid agit meus?
id. H. 6, 24:
vix bene desieram, rettulit illa mihi,
id. F 5, 277.—
h.
Sup., most opportunely, at the nick of time (comic):
sed eccum meum gnatum optume video,
Plaut. Merc. 2, 2, 57:
sed optume eccum exit senex,
id. Rud. 3, 3, 44. optume adveniens, puere, cape Chlamydem, etc., id. Merc. 5, 2, 69: Davum optume Video, Ter And. 2, 1, 35; 4, 2, 3; Plaut. Rud. 3, 5, 25; 4, 5, 19; Ter. Eun. 5, 2, 66; id. Heaut. 4, 5, 9; 5, 5, 2.—
i.
Pregn.: bene polliceri = large polliceri, to make liberal promises ' praecepit ut ceteros adeant, bene polliceantur, Sall. C. 41, 5; cf.: bene promittere, to promise success:
quae autem inconstantia deorum ut primis minentur extis, bene promittant secundis?
Cic. Div. 2, 17, 38.—
B.
In partic.
1.
Bene dicere.
a.
To speak well, i. e. eloquently:
qui optime dicunt,
the most eloquent, Cic. de Or. 1, 26, 119; 2, 2, 5:
etiam bene dicere haud absurdum est,
Sall. C. 3, 1:
abunde dixit bene quisquis rei satisfecit,
Quint. 12, 9, 7;
cf: bene loqui,
to use good language, speak good Latin, Cic. Brut. 58, 212, 64, 228.—
b.
To speak ably:
multo oratorem melius quam ipsos illos quorum eae sint artes esse dicturum,
Cic. Or. 1, 15, 65; cf. Hor. Ep. 1, 2, 4. bene dicendi scientia, Quint. 7, 3, 12.—
c.
To speak correctly or elegantly:
eum et Attice dicere et optime, ut..bene dicere id sit, Attice dicere,
Cic. Opt. Gen. 4, 13 ' optime dicta, Quint. 10, 1, 19.—So, bene loqui:
ut esset perfecta illa bene loquendi laus,
Cic. Brut. 72, 252:
at loquitur pulchre. Num melius quam Plato?
id. Opt. Gen. 5, 16.—
d.
To speak well, i e. kindly, of one, to praise him; absol. or with dat., or reflex., with inter (less correctly as one word, benedicere): cui bene dixit umquam bono? Of what good man has he ever spoken well, or, what good man has he ever praised, Cic. Sest. 52, 110. bene, quaeso, inter vos dicatis, et amice absenti tamen, Plaut. Mil. 4, 8, 31.—Ironically:
bene equidem tibi dico qui te digna ut eveniant precor,
Plaut. Rud. 3, 2, 26:
nec tibi cessaret doctus bene dicere lector,
Ov. Tr. 5, 9, 9: cui a viris bonis bene dicatur, Metell. Numid. ap. Gell. 6, 11, 3.— And dat understood:
si bene dicatis (i. e. mihi) vostra ripa vos sequar,
Plaut. Poen. 3, 3, 18 ' omnes bene dicunt (ei), et amant (eum), Ter. Ad. 5, 4, 11:
ad bene dicendum (i e. alteri) delectandumque redacti,
Hor. Ep 2, 1, 155 —Part. ' indignis si male dicitur, male dictum id esse duco;
Verum si dignis dicitur, bene dictum'st,
is a praise, Plaut. Curc. 4, 2, 27 sq.: nec bene nec male dicta profuerunt ad confirmandos animos, Liv 23, 46, 1; cf. Ter. Phorm. prol. 20 infra. —Bene audio = bene dicitur mihi, I am praised:
bene dictis si certasset, audisset bene,
Ter. Phorm. prol. 20; v. audio, 5.—
e.
To use words of good omen (euphêmein): Ol. Quid si fors aliter quam voles evenerit? St. Bene dice, dis sum fretus ( = fave lingua, melius ominare), Plaut. Cas. 2, 5, 38 heja, bene dicito, id. As. 3, 3, 155.—
f.
Bene dixisti, a formula of approbation: ne quan do iratus tu alio conferas. Th. Bene dixti, you are right, Ter. Eun. 3, 1, 61. bene et sapienter dixti dudum, etc., it was a good and wise remark of yours that, etc., id. Ad. 5, 8, 30.—
g.
Bene dicta, fine or specious, plausible words (opp. deeds):
bene dictis tuis bene facta aures meae expostulant,
Plaut. Pers. 4, 3, 25; so,
bene loqui: male corde consultare, Bene lingua loqui,
use fine words, Plaut. Truc. 2, 1, 16.—
2.
Bene facere.
a.
Bene aliquid facere, to do, make, something well, i. e. ably (v. I. A. 2. a. supra):
vel non facere quod non op time possis, vel facere quod non pessime facias,
Cic. Or. 2, 20, 86:
non tamen haec quia possunt bene aliquando fieri passim facienda sunt,
Quint. 4, 1, 70:
Jovem Phidias optime fecit,
id. 2, 3, 6; so, melius facere, Afran. ap. Macr. 6, 1.— P. a.:
quid labor aut bene facta juvant?
his labor and well-done works are no pleasure to him, Verg. G. 3, 525. —
b.
Bene facere, with dat. absol., with in and abl., or with erga, to do a good action, to benefit somebody, to impart benefits (less cor rectly as one word, benefacio)
(α).
With dat.:
bonus bonis bene feceris,
Plaut. Poen. 5, 4, 60:
bene si amico feceris, ne pigeat fecisse,
id. Trin. 2, 2, 66:
malo bene facere tantumdem est periculum quantum bono male facere,
id. Poen. 3, 3, 20:
homini id quod tu facis bene,
id. Ep 1, 2, 33:
tibi lubens bene faxim,
Ter. Ad. 5, 5, 6, 5, 6, 8; 5, 8, 25:
at tibi di semper... faciant bene,
may the gods bless you, Plaut. Men. 5, 7, 32:
di tibi Bene faciant,
Ter. Ad. 5, 7, 20; so Plaut. Pers. 4, 3, 18.— Pass.:
quod bonis bene fit beneficium,
Plaut. Capt. 2, 2, 108:
pulchrum est bene facere reipublicae,
Sall. C. 3, 1:
ego ne ingratis quidem bene facere absistam,
Liv. 36, 35, 4.—Reflexively. sibi bene facere, enjoy one ' s self, have a good time, genio indulgere (v. I. A. 2. e. supra): nec quisquam est tam ingenio duro quin, ubi quidquam occasionis sit sibi faciat bene, Plaut. As. grex 5.—
(β).
With in and abl.:
quoniam bene quae in me fecerunt, ingrata ea habui,
Plaut. Am. 1, 1, 30.—
(γ).
With erga:
si quid amicum erga bene feci,
Plaut. Trin. 5, 2, 4.—
(δ).
With ellipsis of dat., to impart benefits:
ingrata atque irrita esse omnia intellego Quae dedi et quod bene feci,
Plaut. As. 1, 2, 11:
quod bene fecisti, referetur gratia,
id. Capt. 5, 1, 20:
ego quod bene feci, male feci,
id. Ep. 1, 2, 34; id. Trin. 2, 2, 41:
si beneficia in rebus, non in ipsa benefaciendi voluntate consisterent,
Sen. Ben. 1, 7, 1:
benefaciendi animus,
id. ib. 2, 19, 1.—So esp. in formula of thanks, etc.' bene benigneque arbitror te facere, I thank you heartily, Plaut. Most. 3, 2, 129: Jup. Jam nunc irata non es? Alc. Non sum. Jup. Bene facis, id. Am. 3, 2, 56; v Brix ad Plaut. Trin. 384.—P. a. as subst.: bĕnĕ facta, orum, n., benefits, benefactions (cf. beneficium): bene facta male locata male facta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v 429 Vahl.): pol, bene facta tua me hortantur tuo ut imperio paream, Plaut Pers. 5, 2, 65: pro bene factis ejus uti ei pretium possim reddere. id. Capt. 5, 1, 20;
bene facta referre,
Claud. Laud. Stil. 3, 182 tenere, id. ib. 2, 42.—So freq. in eccl. writ ers:
et si bene feceritis his qui vobis bene faciunt,
Vulg. Luc. 6, 33:
bene facite his qui oderunt vos,
id. Matt. 5, 44.—
(ε).
Absol., to do good, perform meritorious acts (in fin. verb only eccl. Lat.)' discite bene facere, Vulg. Isa. 1, 17:
interrogo vos si licet sabbatis bene facere an male,
id. Luc. 6, 9:
qui bene facit, ex Deo est,
id. Joan. Ep. 3, 11.— In P a. (class.): bene facta (almost always in plur.), merits, meritorious acts, brave deeds:
bene facta recte facta sunt,
Cic. Par 3, 1, 22:
omnia bene facta in luce se collocari volunt,
id. Tusc. 2, 26, 64; id. Sen. 3, 9:
bene facta mea reipublicae procedunt,
Sall. J 85, 5, cf. id. C. 8, 5; id. H. Fragm. 1, 19: veteribus bene factis nova pensantes maleficia, Liv 37, 1, 2; cf. Quint. 3, 7, 13, 12, 1, 41; Prop. 2, 1, 24; Ov. M. 15, 850, Claud. VI. Cons. Hon. 386.— Sing.: bene factum a vobis, dum vivitis non abscedet, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.—
(ζ).
In medical language, to be of good effect, benefit, do good:
id bene faciet et alvum bonam faciet,
Cato, R. R. 157, 6.—So with ad: ad capitis dolorem bene facit serpyllum, Scrib Comp. 1; so id. ib. 5; 9; 13; 41.—
(η).
In the phrase bene facis, etc., as a formula of thanks, v I A. 2. f. supra.—
(θ).
Expressing joy, I am glad of it, I am glad that etc. (comic.) Da. Tua quae fuit Palaestra, ea filia inventa'st mea. La. Bene meher cule factum'st, Plaut. Rud. 5, 3, 9: bis tanto valeo quam valui prius. Ly. Bene hercle factum et gaudeo, id. Merc. 2, 2, 27; Ter And. 5, 6, 11; id. Hec. 5, 4, 17; id. Eun. 5, 8, 7:
bene factum et volup est hodie me his mulierculis Tetulisse auxilium,
Plaut. Rud. 4, 1, 1; Ter. Hec. 3, 5, 11; so, bene factum gaudeo: nam hic noster pater est Ant. Ita me Juppiter bene amet, benefac tum gaudeo, Plaut. Poen. 5, 5, 47; Ter Phorm. 5, 6, 43; cf.: Me. Rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat. So. Bene facit, quia nos eramus peregri, tutatu'st domum, I am glad of it, etc., Plaut. Am. 1, 1, 19. bene fecit A. Silius qui transegerit: neque enim ei deesse volebam, et quid possem timebam, I am glad that A. Silius, etc., Cic. Att. 12, 24, 1.—
3.
With esse.
a.
Bene est, impers., it is well.
(α).
In the epistolary formula: si vales bene est; or, si vales bene est, (ego) valeo (abbrev. S.V.B.E.V.), Afran. ap Prisc. p 804 P; Cic. Fam. 5, 14, 1; 10, 34, 1; 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 7, 1; 5, 9, 1; 5, 10, 1; 10, 33, 1; 10, 14, 8; 10, 14, 11;
14, 14, 1, 14, 14, 16: si valetis gaudeo,
Plaut. Pers. 4, 3, 41 —These formulas were obsolete at Seneca's time: mos antiquis fuit, usque ad meam servatus aetatem, primis epistulae verbis adicere: Si vales, bene est;
ego valeo,
Sen. Ep. 15, 1.—
(β).
= bene factum est (cf. I. 2. k. supra): oculis quoque etiam plus jam video quam prius: Ly. Bene est, Plaut. Merc. 2, 2, 26: hic est intus filius apud nos tuus. De. Optume'st, id. ib. 5, 4, 49; Ter. Ad. 3, 3, 48, 5, 5, 3; id. Hec. 5, 4, 31.—
b.
Bene est alicui, impers., it is ( goes) well with one, one does well, is well off, enjoys himself, is happy: nam si curent, bene bonis sit, male malis, quod nunc abest, Enn ap. Cic. N. D. 3, 32, 79 (Trag. v. 355 Vahl.):
bona si esse veis, bene erit tibi,
Plaut. Merc. 3, 1, 12:
quia illi, unde huc abvecta sum, malis bene esse solitum'st,
id. ib. 3, 1, 13:
qui neque tibi bene esse patere, et illis qui bus est invides,
id. Ps. 4, 7, 35 (so id. Trin. 2, 2, 71): num quippiam aluit me vis? De. Ut bene sit tibi, id Pers. 4, 8, 5; id. Poen. 4, 2, 90; Ter Phorm. 1, 2, 101: nemini nimium bene est, Afran. ap. Charis. p. 185 P.:
si non est, jurat bene solis esse maritis,
Hor. Ep 1, 1, 88:
nec tamen illis bene erit, quia non bono gaudent,
Sen. Vit. Beat. 11, 4: BENE SIT NOBIS, Inscr Orell. 4754; Plaut. Truc. 2, 4, 95; 4, 2, 36; id. Curc. 4, 2, 31; id. Pers. 5, 2, 74; id. Stich. 5, 5, 12; id. Merc. 2, 2, 55; Ter. Ad. 1, 1, 9.— Comp.: istas minas decem, qui me procurem dum melius sit mi, des. Plaut. Curc. 4, 2, 40:
spero ex tuis litteris tibi melius esse,
that your health is better, Cic. Fam. 16, 22, 1; Plaut. Most. 3, 2, 1; Ter And. 2, 5, 16.—With dat. understood: patria est ubi cumque est bene (i. e. cuique), where one does well, there is his country, Poet. ap. Cic Tusc 5, 37, 108 (Trag. Rel. inc. p. 248 Rib). [p. 231] —With abl., to be well off in, to feast upon a thing:
ubi illi bene sit ligno, aqua calida, cibo, vestimentis,
Plaut. Cas. 2, 3, 39:
at mihi bene erat, non piscibus, Sed pullo atque hoedo,
Hor. S. 2, 2, 120.—
c.
Bene sum = bene mihi est:
minore nusquam bene fui dispendio,
Plaut. Men. 3, 2, 20:
de eo (argento) nunc bene sunt tua virtute,
id. Truc. 4, 2, 28: dato qui bene sit;
ego ubi bene sit tibi locum lepidum dabo,
id. Bacch. 1, 1, 51:
scis bene esse si sit unde,
id. Capt. 4, 2, 70.—
4.
Bene habere.
a.
With subj. nom.
(α).
To enjoy, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. I. A. 2. e. supra.—
(β).
To be favorable, to favor:
bene habent tibi principia,
Ter. Phorm. 2, 3, 82. —
(γ).
With se, to be well, well off. imperator se bene habet, it is well with, Sen. Ep. 24, 9; cf.:
si te bene habes,
Plaut. Mil. 3, 1, 122 Brix ad loc.—
b.
Hoc bene habet, or bene habet, impers. ( = res se bene habet), it is well, matters stand well:
bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,
Cic. Mur. 6, 14:
bene habet: di pium movere bellum,
Liv. 8, 6, 4:
atque bene habet si a collega litatum est,
id. 8, 9, 1; Juv. 10, 72; Stat. Th. 11, 557.— So pers.: bene habemus nos, si in his spes est;
opinor, aliud agamus,
we are well off, Cic. Att. 2, 8, 1.—
5.
Bene agere, with cum and abl.
(α).
To treat one well:
bene egissent Athenienses cum Miltiade si, etc.,
Val. Max. 5, 3, ext. 3.—
(β).
Impers.: bene agitur cum aliquo, it goes well with one, he is fortunate:
bene dicat secum esse actum,
that he has come off well, Ter. Ad. 2, 2, 2:
non tam bene cum rebus humanis agitur ut meliora pluribus placeant,
Sen. Vit. Beat. 2, 1.— With ellipsis of cum and abl.:
si hinc non abeo intestatus, bene agitur pro noxia (sc. mecum),
Plaut. Mil. 5, 23.—
6.
Rem (negotium) bene gerere.
(α).
To administer well private or public affairs: multi suam rem bene gessere et publicam patria procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. Rel. v. 295 Vahl.):
non ut multis bene gestae, sed, ut nemini, conservatae rei publicae,
Cic. Pis. 3, 6; so,
qui ordo bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conservatae dedit,
id. Phil. 2, 1, 2:
rem publicam,
id. Pis. 19, 45:
Apollini republica vestra bene gesta servataque... donum mittitote,
Liv. 23, 11, 3.—
(β).
To be successful, meet with success, acquit one ' s self well; usu. of war;
also of private affairs: bello extincto, re bene gesta, vobis gratis habeo, etc.,
Plaut. Pers. 5, 1, 2:
quando bene gessi rem, volo hic in fano supplicare,
id. Curc. 4, 2, 41;
quasi re bene gesta,
Ter. Ad. 5, 1, 13:
rem te valde bene gessisse rumor erat,
that you had met with great success, Cic. Fam. 1, 8, 7; id. Planc. 25, 61:
conclamant omnes occasionem negotii bene gerendi amittendam non esse,
Caes. B. G. 5, 57:
haec cogitanti accidere visa est facultas bene rei gerendae,
id. ib. 7, 44:
res bello bene gestae,
success in war, Liv. 23, 12, 11:
laeti bene gestis corpora rebus Procurate,
Verg. A. 9, 157; cf. Cic. Planc. 25, 61; Liv. 1, 37, 6; 4, 47, 1; 8, 30, 5; 22, 25, 4; 23, 36, 2.—
7.
Bene vertere, in wishes.
(α).
With the rel. quod or quae res as subject, to turn out well; absol. or with dat.:
quae res tibi et gnatae tuae bene feliciterque vortat,
Plaut. Aul. 4, 10, 58:
quod utrisque bene vertat,
Liv. 8, 5, 6:
quod bene verteret,
id. 3, 26, 9; cf. id. 3, 35, 8; 3, 62, 5; 7, 39, 10; v. verto; cf.:
quod bene eveniat,
Cato, R. R. 141.—
(β).
With di as subject:
di bene vortant,
may the gods let it turn out well, may the gods grant success, Plaut. Aul. 2, 3, 5; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10; id. Hec. 1, 2, 121; id. Phorm. 3, 3, 19; v. verte.—
8.
Bene, colloquially in leave-taking: bene ambula, walk well, i. e. have a pleasant walk! Plaut. Most. 3, 2, 166: De. Bene ambulato! Ly. Bene vale! id. Merc 2, 2, 55:
bene valete et vivite!
id. Mil. 4, 8, 30:
cives bene valete!
id. Merc. 5, 2, 25; cf. id. Ep. 5, 1, 40; id. Merc. 2, 4, 28; 5, 4, 65; id. Curc. 4, 2, 30; Ter. Heaut. 1, 1, 115; id. Hec. 1, 2, 122:
salvere jubeo te, mi Saturides, bene,
Plaut. Most. 3, 1, 35: LAGGE, FILI, BENE QVIESCAS, Sepulch. Inscr. Orell. p. 4755.—
9.
In invocations to the gods, often redundant (cf. bonus):
ita me Juppiter bene amet,
Plaut. Poen. 5, 5, 47:
di te bene ament, Hegio,
id. Capt. 1, 2, 29:
ita me di bene ament,
Ter. Eun. 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 2, 43; id. Hec. 2, 1, 9; id. Phorm. 1, 3, 13:
Jane pater uti te... bonas preces bene precatus siem,
Cato, R. R. 134: bene sponsis, beneque volueris in precatione augurali Messala augur ait significare spoponderis, volueris, Fest. p. 351 Mull. (p. 267 Lind.).—
10.
Elliptical expressions.
(α).
Bene, melius, optime, instead of bene, etc., dicit, dicis, or facit, facis, etc.:
bene Pericles (i.e. dixit),
Cic. Off. 1,40, 144:
bene (Philippus) ministrum et praebitorem,
id. ib. 2, 14, 53:
existimabatur bene, Latine (i. e. loqui),
id. Brut. 74, 259; so id. Sen. 14, 47:
at bene Areus,
Quint. 2, 15, 36; cf. id. 10, 1, 56:
nam ante Aristippus, et ille melius (i.e. hoc dixerat),
Cic. Fin. 1, 8, 26:
sed haec tu melius vel optime omnium (i.e. facies),
id. Fam. 4, 13, 7; id. Fin. 1, 18, 61; 1, 19, 63; id. Off. 3, 11, 49; id. Sen. 20, 73; id. Opt. Gen. 6, 18; Quint. 10, 3, 25; 10, 2, 24; 6, 1, 3; 9, 4, 23.—
(β).
In applauding answers' bene and optime, good! bravo! excellent! euge, euge! Perbene! Plaut. Rud. 1, 2, 75: huc respice. Da. Optume! id. ib. 3, 4, 3; cf. id. Merc. 1, 2, 114; 5, 4, 16.—
(γ).
In drinking health, with acc. or dat., health to you, your health! bene vos! bene nos! bene te! bene me! bene nostram etiam Stephanium! Plaut. Stich. 5, 4, 27; Tib 2, 1, 31: bene te, pater optime Caesar, etc.; Ov. F. 2, 637:
bene mihi, bene vobis, bene amicae meae!
Plaut. Pers. 5, 1, 21; Ov.A.A. 1, 601.—
11.
Pregn., in ellipt. predicate: quod (imperium) si (ei) sui bene crediderint cives... credere et Latinos debere, if his own citizens did well to intrust the supreme power to him, etc., Liv. 1, 50, 5:
in Velia aedificent quibus melius quam P. Valerio creditur libertas,
to whom it will be safer to intrust liberty, id. 2, 7, 11:
melius peribimus quam sine alteris vestrum viduae aut orbae vivemus,
it will be better for us to perish, id. 1, 13, 3:
bene Arruntium morte usum,
that it was right for Arruntius to die, Tac. A. 6, 48; Liv. 2, 30, 6; Quint. 9, 4, 92; Tac. A. 2, 44.—
II.
Adv. of intensity, = valde, very, with adjj. and advv.
1.
With adjj.: bene tempestate serena, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.): foedus feri bene firmum, id. ap. Porphyr. ad Hor. C. 3, 24, 50 (Ann. v. 33 ib.); cf.:
bene firmus,
Cic. Fam. 16, 8, 1; id. Phil. 6, 7, 18:
bene robustus,
id. Div. in Caecil. 15, 48:
bene morigerus fuit puer,
Plaut. Capt. 5, 2, 13:
bene ergo ego hinc praedatus ibo,
id. Ps. 4, 7, 39:
bene lautum,
id. Rud. 3, 3, 39:
bene et naviter oportet esse impudentem,
Cic. Fam. 5, 12, 3:
id utrum Romano more locutus sit, bene nummatum te futurum, an, etc.,
id. ib. 7, 16, 3:
bene sanos,
id. Fin. 1, 16, 52; 1, 21, 71; Hor. S. 1, 3, 61; 1, 9, 44:
bene longinquos dolores,
Cic. Fin. 2, 29, 94:
sermonem bene longum,
id. Or. 2, 88, 361:
bene magna caterva,
id. Mur. 33, 69:
magna multitudo,
Hirt. B. Hisp. 4:
barbatus,
Cic. Cat. 2, 10, 22:
fidum pectus,
Hor. C. 2, 12, 15:
cautus,
Ov. H. 1, 44:
multa,
Ov. Tr. 1, 7, 15: multi, Pollio ap. Cic. Fam 10, 33, 4:
homo optime dives,
Sen. Vit. Beat. 23, 2.—
2.
With advv.: bene saepe libenter, Enn. Ann. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); cf.:
bene libenter victitas,
Ter. Eun. 5, 8, 44:
bene mane haec scripsi,
Cic. Att. 4, 9, 2; 4, 10, 16:
bene penitus,
id. Verr. 2, 2, 70, § 169:
bene longe,
Hirt. B. Hisp. 25:
bene gnaviter,
Sen. Ot. Sap. 1 (28), 5.—With adverb. phrase:
siad te bene ante lucem venisset,
Cic. Or. 2, 64, 259.

Lewis & Short latin dictionary > bene
4 bene facta

bĕnĕ, adv. of manner and intensity [bonus; the first vowel assimilated to the e of the foll. syllable; cf. Corss. Ausspr. 2, 366], well ( comp. melius, better; sup. optime [v. bonus init. ], best; often to be rendered by more specific Engl. adverbs).
I.
As adjunct of verbs.
A.
In gen.
1.
Of physical or external goodness, usefulness, ornament, and comfort:
villam rusticam bene aedificatam habere expedit,
Cato, R. R. 3:
villam bonam beneque aedificatam,
Cic. Off. 3, 13, 55:
quid est agrum bene colere? Bene arare,
Cato, R. R. 61:
agro bene culto nihil potest esse... uberius,
Cic. Sen. 16, 57:
ubi cocta erit bene,
Cato, R. R. 157; 3; 4;
32 et saep.: te auratam et vestitam bene,
Plaut. Men. 5, 2, 50: ornatus hic satis me condecet? Ps. Optume, it is very becoming, id. Ps. 4, 1, 26:
me bene curata cute vises,
well tended, Hor. Ep. 1, 4, 15:
bene olere,
Verg. E. 2, 48:
bene sonare,
Quint. 8, 3, 16:
neque tamen non inprimis bene habitavit,
in the very best style, Nep. Att. 13, 1:
a Catone cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret, respondet Bene pascere? Quid secundum? Satis bene pascere,
Cic. Off. 2, 25, 89: so,
bene cenare,
Cat. 13, 17; Hor. Ep. 1, 6, 56:
bene de rebus domesticis constitutum esse,
to be in good circumstances, Cic. Sest. 45, 97;
similarly: rem (i. e. familiarem) bene paratam comitate perdidit,
well arranged, Plaut. Rud. prol. 38.—
2.
With respect to the mind.
a.
Perception, knowledge, ability:
quas tam bene noverat quam paedagogos nostros novimus,
Sen. Ep. 27, 5:
quin melius novi quam te et vidi saepius,
Plaut. Capt. 5, 2, 22:
novi optime (Bacchus) et saepe vidi,
Cic. Fam. 7, 23, 2:
qui optime suos nosse deberet,
Nep. Con. 4, 1; cf. Hor. Ep. 1, 18, 1; id. S. 1, 9, 22: satin' haec meministi et tenes? Pa. Melius quam tu qui docuisti, Plaut. Pers. 2, 2, 2:
quod eo mihi melius cernere videor quo ab eo proprius absum,
Cic. Sen. 21, 77:
ut hic melius quam ipse illa scire videatur,
id. de Or. 1, 15, 66; id. Or. 38, 132:
cum Sophocles vel optime scripserit Electram suam,
id. Fin. 1, 2, 5:
gubernatoris ars quia bene navigandi rationem habet,
of able seamanship, id. ib. 1, 13, 42:
melius in Volscis imperatum est,
better generalship was displayed, Liv. 2, 63, 6:
nihil melius quam omnis mundus administratur,
Cic. Inv. 1, 34, 59: de medico bene existimari scribis, that he is well thought ( spoken) of, i. e. his ability, id. Fam. 16, 14, 1:
prudentibus et bene institutis,
well educated, id. Sen. 14, 50:
sapientibus et bene natura constitutis,
endowed with good natural talent, id. Sest. 65, 137:
quodsi melius geruntur ea quae consilio geruntur quam, etc.,
more ably, id. Inv. 1, 34, 59:
tabulas bene pictas collocare in bono lumine,
good paintings, id. Brut. 75, 261:
canere melius,
Verg. E. 9, 67; Quint. 10, 1, 91:
bene pronuntiare,
id. 11, 3, 12:
bene respondere interrogationibus,
id. 5, 7, 28; 6, 3, 81.—
b.
Of feeling, judgment, and will:
similis in utroque nostrum, cum optime sentiremus, error fuit,
when we had the best intentions, Cic. Fam. 4, 2, 3; so id. ib. 6, 4, 2; so,
bene sentire,
id. ib. 6, 1, 3; so,
bene, optime de re publica sentire,
to hold sound views on public affairs, id. Off. 1, 41, 149; id. Fam. 4, 14, 1; id. Phil. 3, 9, 23:
bene animatas eas (insulas) confirmavit,
well disposed, Nep. Cim. 2, 4:
ei causae quam Pompeius animatus melius quam paratus susceperat,
Cic. Fam. 6, 6, 10; so, optime animati, Varr. ap. Non. p. 201, 7:
quod bene cogitasti aliquando, laudo,
that you had good intentions, Cic. Phil. 2, 14, 34:
se vero bene sperare (i. e. de bello),
had good hopes, Liv. 6, 6, 18:
sperabis omnia optime,
Cic. Fam. 4, 13, 7:
tibi bene ex animo volo,
Ter. Heaut. 5, 2, 6; so freq.: bene alicui velle, v. volo: bene aliquid consulere, to plan something well:
vigilando, agendo, bene consulendo prospera omnia cedunt,
Sall. C. 52, 29:
omnia non bene consulta,
id. J. 92, 2. —
c.
Of morality, honesty, honor, etc.
(α).
Bene vivere, or bene beateque vivere ( = kalôs kagathôs), to lead a moral and happy life:
qui virtutem habeat, eum nullius rei ad bene vivendum indigere,
Cic. Inv. 1, 51, 93:
in dialectica vestra nullam esse ad melius vivendum vim,
id. Fin. 1, 19, 63:
quod ni ita accideret et melius et prudentius viveretur,
id. Sen. 19, 67; cf. id. Ac. 1, 4, 15; id. Fin. 1, 13, 45; id. Off. 1, 6, 19; id. Fam. 4, 3, 3 et saep. (for another meaning of bene vivere, cf. e. infra).—
(β).
Bene mori, to die honorably, bravely, creditably, gloriously:
qui se bene mori quam turpiter vivere maluit,
Liv. 22, 50, 7:
ne ferrum quidem ad bene moriendum oblaturus est hostis,
id. 9, 3, 3; so id. 21, 42, 4:
tum potui, Medea, mori bene,
Ov. H. 12, 5.—
(γ).
Bene partum, what is honestly, honorably earned or acquired:
multa bona bene parta habemus,
Plaut. Trin. 2, 2, 65:
mei patris bene parta indiligenter Tutatur,
Ter. Phorm. 5, 3, 5:
res familiaris primum bene parta sit, nullo neque turpi quaestu, neque odioso,
Cic. Off. 1, 26, 92:
diutine uti bene licet partum bene,
Plaut. Rud. 4, 7, 15; Sall. C. 51, 42 (cf.:
mala parta,
Cic. Phil. 2, 27, 65:
male par tum,
Plaut. Poen. 4, 2, 22).—
(δ).
Apud bonos bene agier, an old legal formula: bona fide agi (v. bonus), to be transacted in good faith among good men. ubi erit illa formula fiduciae ut inter bonos bene agier oportet? Cic. Fam. 7, 12, 2; id. Off. 3, 15, 61; 3, 17, 70.—
(ε).
Non bene = male, not faithfully:
esse metus coepit ne jura jugalia conjunx Non bene servasset,
Ov. M. 7, 716.—
d.
Representing an action as right or correct, well, rightly, correctly: bene mones, Ibo, you are right ( to admonish me), Ter. And. 2, 2, 36:
sequi recusarunt bene monentem,
Liv. 22, 60, 17:
quom mihi et bene praecipitis, et, etc.,
since you give sound advice, Plaut. Poen. 3, 2, 55; so Ter. Ad. 5, 9, 6; 3, 3, 80; Lucil. ap. Non. p. 372, 7:
bene enim majores accubitionem epularem amicorum convivium nominarunt, melius quam Graeci,
Cic. Sen. 13, 45:
hoc bene censuit Scaevola,
correctly, Dig. 17, 1, 48.—
e.
Pleasantly, satisfactorily, profitably, prosperously, fortunately, successfully:
nunc bene vivo et fortunate atque ut volo atque animo ut lubet,
Plaut. Mil. 3, 1, 111:
nihil adferrent quo jucundius, id est melius, viveremus,
Cic. Fin. 1, 41, 72:
si bene qui cenat, bene vivit,
Hor. Ep. 1, 6, 56: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, is better or more profitably invested, Cic. Off. 2, 20, 71:
perdenda sunt multa beneficia ut semel ponas bene, Sen. Ben. poet. 1, 2, 1: etiamsi nullum (beneficium) bene positurus sit,
id. ib. 1, 2, 2:
quando hoc bene successit,
Ter. Ad. 2, 4, 23: bene ambulatum'st? Di. Huc quidem, hercle, ad te bene, Quia tui vivendi copia'st, has your walk been pleasant? Plaut. Truc. 2, 4, 18:
melius ominare,
use words of better omen, id. Rud. 2, 3, 7; Cic. Brut. 96, 329:
qui se suamque aetatem bene curant,
Plaut. Ps. 4, 7, 36.—So, bene (se) habere: ut bene me haberem filiai nuptiis, have a good time at, etc., Plaut. Aul. 2, 8, 2:
qui se bene habet suisque amicis usui est,
who enjoys his life and is a boon companion, id. Mil. 3, 1, 128:
nam hanc bene se habere aetatem nimio'st aequius,
id. Merc. 3, 2, 6: bene consulere alicui, to take good care for somebody ' s interests:
tuae rei bene consulere cupio,
id. Trin. 3, 2, 9:
ut qui mihi consultum optume velit esse,
Ter. Phorm. 1, 3, 1:
me optime consulentem saluti suae,
Cic. Fam. 4, 14, 2:
qui se ad sapientes viros bene consulentes rei publicae contulerunt,
id. Off. 2, 13, 46.—So, bene mereri, and rarely bene merere, to deserve well of one, i. e. act for his advantage; absol. or with de:
addecet Bene me, renti bene referre gratiam,
Plaut. Rud. 5, 3, 36:
Licinii aps te bene merenti male refertur gratia?
id. Ps. 1, 3, 86:
ut memorem in bene meritos animum praestarem,
Cic. Fam. 1, 9, 10:
cogor nonnumquam homines non optime de me meritos rogatu eorum qui bene meriti sunt, defendere,
id. ib. 7, 1, 4:
tam bene meritis de nomine Punico militibus,
Liv. 23, 12, 5:
si bene quid de te merui,
Verg. A. 4, 317; cf. Cic. Opt. Gen. 7, 20; id. Sest. 1, 2; 12, 39; 66, 139; 68, 142; id. Mil. 36, 99; id. Phil. 2, 14, 36 et saep.; v. mereo, D. and P. a.—So esp. referring to price: bene emere, to buy advantageously, i. e. cheaply; bene vendere, to sell advantageously, i. e. at a high price: bene ego hercle vendidi te, Plaut. [p. 230] Durc. 4, 2, 34:
et quoniam vendat, velle quam optime vendere,
Cic. Off. 3, 12, 51:
ita nec ut emat melius, nec ut vendat quidquam, simulabit vir bonus,
id. ib. 3, 15, 61: vin' bene emere? Do. Vin' tu pulcre vendere? Plaut. Pers. 4, 4, 38:
melius emetur,
Cato, R. R. 1: quo melius emptum sciatis, Cic. ap. Suet. Caes. 50 fin.:
qui vita bene credat emi honorem,
cheaply, Verg. A. 9, 206; Sil 4, 756.—
f.
Expressing kindness, thanks, etc.: bene facis, bene vocas, bene narras, I thank you, am obliged to you for doing, calling, saying (colloq.): merito amo te. Ph. Bene facis, thanks! Ter Eun. 1, 2, 106; cf.:
in consuetudinem venit, bene facis et fecisti non mdicantis esse, sed gratias agentis, Don. ad loc.' placet, bene facitis,
Plaut. Rud. 3, 6, 43: dividuom talentum faciam. La. Bene facis, id. ib. 5, 3, 52: si quid erit dubium, immutabo Da. Bene fecisti, id. Ep. 5, 1, 40 Lo. Adeas, si velis. La. Bene hercle factum vobis habeo gratiam. Accedam propius, id. Rud. 3, 6, 2; Ter. Ad. 4, 3, 10.—With gratiam habere: bene fecisti;
gratiam habeo maximam,
Ter. Eun. 5, 8, 61; cf.
bene benigneque arbitror te facere,
Plaut. Most. 3, 2, 130: quin etiam Graecis licebit utare cum voles... Bene sane facis, sed enitar ut Latine loquar, I thank you for the permission, but, etc., Cic. Ac. 1, 7, 25: an exitum Cassi Maelique expectem? Bene facitis quod abominamini... sed, etc., I am much obliged to you for abhorring this, but, etc., Liv. 6, 18, 9: bene edepol narras; nam illi faveo virgini, thanks for telling me, for, etc., Ter. Eun. 5, 3, 7 (cf.:
male hercule narras,
I owe you little thanks for saying so, Cic. Tusc. 1, 6, 10):
bene, ita me di ament, nuntias,
Ter. Hec. 4, 4, 20:
benenarras,
Cic. Att. 16, 14, 4; 13, 33, 2: tu ad matrem adi. Bene vocas; benigne dicis Cras apud te, thanks for your invitation, but, etc., Plaut. Merc. 5, 2, 108: eamus intro ut prandeamus. Men. Bene vocas, tam gratia'st, id. Men. 2, 3, 41.—
g.
Of accuracy, etc., well, accurately, truly, completely:
cum ceterae partes aetatis bene descriptae sint,
Cic. Sen. 2, 5:
cui bene librato... Obstitit ramus,
Ov. M. 8, 409:
at bene si quaeras,
id. ib. 3, 141:
tibi comprimam linguam. Hau potes: Bene pudiceque adservatur,
Plaut. Am. 1, 1, 196:
bene dissimulare amorem,
entirely, Ter. And. 1, 1, 105:
quis enim bene celat amorem?
Ov. H. 12, 37.—So with a negation, = male restat parvam quod non bene compleat urnam, Ov. M. 12, 615: non bene conveniunt... Majestas et amor, id. ib 2, 846.—Redundant, with vix (Ovid.):
vix bene Castalio descenderat antro, Incustoditam lente videt ire juvencam ( = vix descenderat cum, etc.),
Ov. M. 3, 14:
tactum vix bene limen erat, Aesonides, dixi, quid agit meus?
id. H. 6, 24:
vix bene desieram, rettulit illa mihi,
id. F 5, 277.—
h.
Sup., most opportunely, at the nick of time (comic):
sed eccum meum gnatum optume video,
Plaut. Merc. 2, 2, 57:
sed optume eccum exit senex,
id. Rud. 3, 3, 44. optume adveniens, puere, cape Chlamydem, etc., id. Merc. 5, 2, 69: Davum optume Video, Ter And. 2, 1, 35; 4, 2, 3; Plaut. Rud. 3, 5, 25; 4, 5, 19; Ter. Eun. 5, 2, 66; id. Heaut. 4, 5, 9; 5, 5, 2.—
i.
Pregn.: bene polliceri = large polliceri, to make liberal promises ' praecepit ut ceteros adeant, bene polliceantur, Sall. C. 41, 5; cf.: bene promittere, to promise success:
quae autem inconstantia deorum ut primis minentur extis, bene promittant secundis?
Cic. Div. 2, 17, 38.—
B.
In partic.
1.
Bene dicere.
a.
To speak well, i. e. eloquently:
qui optime dicunt,
the most eloquent, Cic. de Or. 1, 26, 119; 2, 2, 5:
etiam bene dicere haud absurdum est,
Sall. C. 3, 1:
abunde dixit bene quisquis rei satisfecit,
Quint. 12, 9, 7;
cf: bene loqui,
to use good language, speak good Latin, Cic. Brut. 58, 212, 64, 228.—
b.
To speak ably:
multo oratorem melius quam ipsos illos quorum eae sint artes esse dicturum,
Cic. Or. 1, 15, 65; cf. Hor. Ep. 1, 2, 4. bene dicendi scientia, Quint. 7, 3, 12.—
c.
To speak correctly or elegantly:
eum et Attice dicere et optime, ut..bene dicere id sit, Attice dicere,
Cic. Opt. Gen. 4, 13 ' optime dicta, Quint. 10, 1, 19.—So, bene loqui:
ut esset perfecta illa bene loquendi laus,
Cic. Brut. 72, 252:
at loquitur pulchre. Num melius quam Plato?
id. Opt. Gen. 5, 16.—
d.
To speak well, i e. kindly, of one, to praise him; absol. or with dat., or reflex., with inter (less correctly as one word, benedicere): cui bene dixit umquam bono? Of what good man has he ever spoken well, or, what good man has he ever praised, Cic. Sest. 52, 110. bene, quaeso, inter vos dicatis, et amice absenti tamen, Plaut. Mil. 4, 8, 31.—Ironically:
bene equidem tibi dico qui te digna ut eveniant precor,
Plaut. Rud. 3, 2, 26:
nec tibi cessaret doctus bene dicere lector,
Ov. Tr. 5, 9, 9: cui a viris bonis bene dicatur, Metell. Numid. ap. Gell. 6, 11, 3.— And dat understood:
si bene dicatis (i. e. mihi) vostra ripa vos sequar,
Plaut. Poen. 3, 3, 18 ' omnes bene dicunt (ei), et amant (eum), Ter. Ad. 5, 4, 11:
ad bene dicendum (i e. alteri) delectandumque redacti,
Hor. Ep 2, 1, 155 —Part. ' indignis si male dicitur, male dictum id esse duco;
Verum si dignis dicitur, bene dictum'st,
is a praise, Plaut. Curc. 4, 2, 27 sq.: nec bene nec male dicta profuerunt ad confirmandos animos, Liv 23, 46, 1; cf. Ter. Phorm. prol. 20 infra. —Bene audio = bene dicitur mihi, I am praised:
bene dictis si certasset, audisset bene,
Ter. Phorm. prol. 20; v. audio, 5.—
e.
To use words of good omen (euphêmein): Ol. Quid si fors aliter quam voles evenerit? St. Bene dice, dis sum fretus ( = fave lingua, melius ominare), Plaut. Cas. 2, 5, 38 heja, bene dicito, id. As. 3, 3, 155.—
f.
Bene dixisti, a formula of approbation: ne quan do iratus tu alio conferas. Th. Bene dixti, you are right, Ter. Eun. 3, 1, 61. bene et sapienter dixti dudum, etc., it was a good and wise remark of yours that, etc., id. Ad. 5, 8, 30.—
g.
Bene dicta, fine or specious, plausible words (opp. deeds):
bene dictis tuis bene facta aures meae expostulant,
Plaut. Pers. 4, 3, 25; so,
bene loqui: male corde consultare, Bene lingua loqui,
use fine words, Plaut. Truc. 2, 1, 16.—
2.
Bene facere.
a.
Bene aliquid facere, to do, make, something well, i. e. ably (v. I. A. 2. a. supra):
vel non facere quod non op time possis, vel facere quod non pessime facias,
Cic. Or. 2, 20, 86:
non tamen haec quia possunt bene aliquando fieri passim facienda sunt,
Quint. 4, 1, 70:
Jovem Phidias optime fecit,
id. 2, 3, 6; so, melius facere, Afran. ap. Macr. 6, 1.— P. a.:
quid labor aut bene facta juvant?
his labor and well-done works are no pleasure to him, Verg. G. 3, 525. —
b.
Bene facere, with dat. absol., with in and abl., or with erga, to do a good action, to benefit somebody, to impart benefits (less cor rectly as one word, benefacio)
(α).
With dat.:
bonus bonis bene feceris,
Plaut. Poen. 5, 4, 60:
bene si amico feceris, ne pigeat fecisse,
id. Trin. 2, 2, 66:
malo bene facere tantumdem est periculum quantum bono male facere,
id. Poen. 3, 3, 20:
homini id quod tu facis bene,
id. Ep 1, 2, 33:
tibi lubens bene faxim,
Ter. Ad. 5, 5, 6, 5, 6, 8; 5, 8, 25:
at tibi di semper... faciant bene,
may the gods bless you, Plaut. Men. 5, 7, 32:
di tibi Bene faciant,
Ter. Ad. 5, 7, 20; so Plaut. Pers. 4, 3, 18.— Pass.:
quod bonis bene fit beneficium,
Plaut. Capt. 2, 2, 108:
pulchrum est bene facere reipublicae,
Sall. C. 3, 1:
ego ne ingratis quidem bene facere absistam,
Liv. 36, 35, 4.—Reflexively. sibi bene facere, enjoy one ' s self, have a good time, genio indulgere (v. I. A. 2. e. supra): nec quisquam est tam ingenio duro quin, ubi quidquam occasionis sit sibi faciat bene, Plaut. As. grex 5.—
(β).
With in and abl.:
quoniam bene quae in me fecerunt, ingrata ea habui,
Plaut. Am. 1, 1, 30.—
(γ).
With erga:
si quid amicum erga bene feci,
Plaut. Trin. 5, 2, 4.—
(δ).
With ellipsis of dat., to impart benefits:
ingrata atque irrita esse omnia intellego Quae dedi et quod bene feci,
Plaut. As. 1, 2, 11:
quod bene fecisti, referetur gratia,
id. Capt. 5, 1, 20:
ego quod bene feci, male feci,
id. Ep. 1, 2, 34; id. Trin. 2, 2, 41:
si beneficia in rebus, non in ipsa benefaciendi voluntate consisterent,
Sen. Ben. 1, 7, 1:
benefaciendi animus,
id. ib. 2, 19, 1.—So esp. in formula of thanks, etc.' bene benigneque arbitror te facere, I thank you heartily, Plaut. Most. 3, 2, 129: Jup. Jam nunc irata non es? Alc. Non sum. Jup. Bene facis, id. Am. 3, 2, 56; v Brix ad Plaut. Trin. 384.—P. a. as subst.: bĕnĕ facta, orum, n., benefits, benefactions (cf. beneficium): bene facta male locata male facta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v 429 Vahl.): pol, bene facta tua me hortantur tuo ut imperio paream, Plaut Pers. 5, 2, 65: pro bene factis ejus uti ei pretium possim reddere. id. Capt. 5, 1, 20;
bene facta referre,
Claud. Laud. Stil. 3, 182 tenere, id. ib. 2, 42.—So freq. in eccl. writ ers:
et si bene feceritis his qui vobis bene faciunt,
Vulg. Luc. 6, 33:
bene facite his qui oderunt vos,
id. Matt. 5, 44.—
(ε).
Absol., to do good, perform meritorious acts (in fin. verb only eccl. Lat.)' discite bene facere, Vulg. Isa. 1, 17:
interrogo vos si licet sabbatis bene facere an male,
id. Luc. 6, 9:
qui bene facit, ex Deo est,
id. Joan. Ep. 3, 11.— In P a. (class.): bene facta (almost always in plur.), merits, meritorious acts, brave deeds:
bene facta recte facta sunt,
Cic. Par 3, 1, 22:
omnia bene facta in luce se collocari volunt,
id. Tusc. 2, 26, 64; id. Sen. 3, 9:
bene facta mea reipublicae procedunt,
Sall. J 85, 5, cf. id. C. 8, 5; id. H. Fragm. 1, 19: veteribus bene factis nova pensantes maleficia, Liv 37, 1, 2; cf. Quint. 3, 7, 13, 12, 1, 41; Prop. 2, 1, 24; Ov. M. 15, 850, Claud. VI. Cons. Hon. 386.— Sing.: bene factum a vobis, dum vivitis non abscedet, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.—
(ζ).
In medical language, to be of good effect, benefit, do good:
id bene faciet et alvum bonam faciet,
Cato, R. R. 157, 6.—So with ad: ad capitis dolorem bene facit serpyllum, Scrib Comp. 1; so id. ib. 5; 9; 13; 41.—
(η).
In the phrase bene facis, etc., as a formula of thanks, v I A. 2. f. supra.—
(θ).
Expressing joy, I am glad of it, I am glad that etc. (comic.) Da. Tua quae fuit Palaestra, ea filia inventa'st mea. La. Bene meher cule factum'st, Plaut. Rud. 5, 3, 9: bis tanto valeo quam valui prius. Ly. Bene hercle factum et gaudeo, id. Merc. 2, 2, 27; Ter And. 5, 6, 11; id. Hec. 5, 4, 17; id. Eun. 5, 8, 7:
bene factum et volup est hodie me his mulierculis Tetulisse auxilium,
Plaut. Rud. 4, 1, 1; Ter. Hec. 3, 5, 11; so, bene factum gaudeo: nam hic noster pater est Ant. Ita me Juppiter bene amet, benefac tum gaudeo, Plaut. Poen. 5, 5, 47; Ter Phorm. 5, 6, 43; cf.: Me. Rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat. So. Bene facit, quia nos eramus peregri, tutatu'st domum, I am glad of it, etc., Plaut. Am. 1, 1, 19. bene fecit A. Silius qui transegerit: neque enim ei deesse volebam, et quid possem timebam, I am glad that A. Silius, etc., Cic. Att. 12, 24, 1.—
3.
With esse.
a.
Bene est, impers., it is well.
(α).
In the epistolary formula: si vales bene est; or, si vales bene est, (ego) valeo (abbrev. S.V.B.E.V.), Afran. ap Prisc. p 804 P; Cic. Fam. 5, 14, 1; 10, 34, 1; 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 7, 1; 5, 9, 1; 5, 10, 1; 10, 33, 1; 10, 14, 8; 10, 14, 11;
14, 14, 1, 14, 14, 16: si valetis gaudeo,
Plaut. Pers. 4, 3, 41 —These formulas were obsolete at Seneca's time: mos antiquis fuit, usque ad meam servatus aetatem, primis epistulae verbis adicere: Si vales, bene est;
ego valeo,
Sen. Ep. 15, 1.—
(β).
= bene factum est (cf. I. 2. k. supra): oculis quoque etiam plus jam video quam prius: Ly. Bene est, Plaut. Merc. 2, 2, 26: hic est intus filius apud nos tuus. De. Optume'st, id. ib. 5, 4, 49; Ter. Ad. 3, 3, 48, 5, 5, 3; id. Hec. 5, 4, 31.—
b.
Bene est alicui, impers., it is ( goes) well with one, one does well, is well off, enjoys himself, is happy: nam si curent, bene bonis sit, male malis, quod nunc abest, Enn ap. Cic. N. D. 3, 32, 79 (Trag. v. 355 Vahl.):
bona si esse veis, bene erit tibi,
Plaut. Merc. 3, 1, 12:
quia illi, unde huc abvecta sum, malis bene esse solitum'st,
id. ib. 3, 1, 13:
qui neque tibi bene esse patere, et illis qui bus est invides,
id. Ps. 4, 7, 35 (so id. Trin. 2, 2, 71): num quippiam aluit me vis? De. Ut bene sit tibi, id Pers. 4, 8, 5; id. Poen. 4, 2, 90; Ter Phorm. 1, 2, 101: nemini nimium bene est, Afran. ap. Charis. p. 185 P.:
si non est, jurat bene solis esse maritis,
Hor. Ep 1, 1, 88:
nec tamen illis bene erit, quia non bono gaudent,
Sen. Vit. Beat. 11, 4: BENE SIT NOBIS, Inscr Orell. 4754; Plaut. Truc. 2, 4, 95; 4, 2, 36; id. Curc. 4, 2, 31; id. Pers. 5, 2, 74; id. Stich. 5, 5, 12; id. Merc. 2, 2, 55; Ter. Ad. 1, 1, 9.— Comp.: istas minas decem, qui me procurem dum melius sit mi, des. Plaut. Curc. 4, 2, 40:
spero ex tuis litteris tibi melius esse,
that your health is better, Cic. Fam. 16, 22, 1; Plaut. Most. 3, 2, 1; Ter And. 2, 5, 16.—With dat. understood: patria est ubi cumque est bene (i. e. cuique), where one does well, there is his country, Poet. ap. Cic Tusc 5, 37, 108 (Trag. Rel. inc. p. 248 Rib). [p. 231] —With abl., to be well off in, to feast upon a thing:
ubi illi bene sit ligno, aqua calida, cibo, vestimentis,
Plaut. Cas. 2, 3, 39:
at mihi bene erat, non piscibus, Sed pullo atque hoedo,
Hor. S. 2, 2, 120.—
c.
Bene sum = bene mihi est:
minore nusquam bene fui dispendio,
Plaut. Men. 3, 2, 20:
de eo (argento) nunc bene sunt tua virtute,
id. Truc. 4, 2, 28: dato qui bene sit;
ego ubi bene sit tibi locum lepidum dabo,
id. Bacch. 1, 1, 51:
scis bene esse si sit unde,
id. Capt. 4, 2, 70.—
4.
Bene habere.
a.
With subj. nom.
(α).
To enjoy, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. I. A. 2. e. supra.—
(β).
To be favorable, to favor:
bene habent tibi principia,
Ter. Phorm. 2, 3, 82. —
(γ).
With se, to be well, well off. imperator se bene habet, it is well with, Sen. Ep. 24, 9; cf.:
si te bene habes,
Plaut. Mil. 3, 1, 122 Brix ad loc.—
b.
Hoc bene habet, or bene habet, impers. ( = res se bene habet), it is well, matters stand well:
bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,
Cic. Mur. 6, 14:
bene habet: di pium movere bellum,
Liv. 8, 6, 4:
atque bene habet si a collega litatum est,
id. 8, 9, 1; Juv. 10, 72; Stat. Th. 11, 557.— So pers.: bene habemus nos, si in his spes est;
opinor, aliud agamus,
we are well off, Cic. Att. 2, 8, 1.—
5.
Bene agere, with cum and abl.
(α).
To treat one well:
bene egissent Athenienses cum Miltiade si, etc.,
Val. Max. 5, 3, ext. 3.—
(β).
Impers.: bene agitur cum aliquo, it goes well with one, he is fortunate:
bene dicat secum esse actum,
that he has come off well, Ter. Ad. 2, 2, 2:
non tam bene cum rebus humanis agitur ut meliora pluribus placeant,
Sen. Vit. Beat. 2, 1.— With ellipsis of cum and abl.:
si hinc non abeo intestatus, bene agitur pro noxia (sc. mecum),
Plaut. Mil. 5, 23.—
6.
Rem (negotium) bene gerere.
(α).
To administer well private or public affairs: multi suam rem bene gessere et publicam patria procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. Rel. v. 295 Vahl.):
non ut multis bene gestae, sed, ut nemini, conservatae rei publicae,
Cic. Pis. 3, 6; so,
qui ordo bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conservatae dedit,
id. Phil. 2, 1, 2:
rem publicam,
id. Pis. 19, 45:
Apollini republica vestra bene gesta servataque... donum mittitote,
Liv. 23, 11, 3.—
(β).
To be successful, meet with success, acquit one ' s self well; usu. of war;
also of private affairs: bello extincto, re bene gesta, vobis gratis habeo, etc.,
Plaut. Pers. 5, 1, 2:
quando bene gessi rem, volo hic in fano supplicare,
id. Curc. 4, 2, 41;
quasi re bene gesta,
Ter. Ad. 5, 1, 13:
rem te valde bene gessisse rumor erat,
that you had met with great success, Cic. Fam. 1, 8, 7; id. Planc. 25, 61:
conclamant omnes occasionem negotii bene gerendi amittendam non esse,
Caes. B. G. 5, 57:
haec cogitanti accidere visa est facultas bene rei gerendae,
id. ib. 7, 44:
res bello bene gestae,
success in war, Liv. 23, 12, 11:
laeti bene gestis corpora rebus Procurate,
Verg. A. 9, 157; cf. Cic. Planc. 25, 61; Liv. 1, 37, 6; 4, 47, 1; 8, 30, 5; 22, 25, 4; 23, 36, 2.—
7.
Bene vertere, in wishes.
(α).
With the rel. quod or quae res as subject, to turn out well; absol. or with dat.:
quae res tibi et gnatae tuae bene feliciterque vortat,
Plaut. Aul. 4, 10, 58:
quod utrisque bene vertat,
Liv. 8, 5, 6:
quod bene verteret,
id. 3, 26, 9; cf. id. 3, 35, 8; 3, 62, 5; 7, 39, 10; v. verto; cf.:
quod bene eveniat,
Cato, R. R. 141.—
(β).
With di as subject:
di bene vortant,
may the gods let it turn out well, may the gods grant success, Plaut. Aul. 2, 3, 5; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10; id. Hec. 1, 2, 121; id. Phorm. 3, 3, 19; v. verte.—
8.
Bene, colloquially in leave-taking: bene ambula, walk well, i. e. have a pleasant walk! Plaut. Most. 3, 2, 166: De. Bene ambulato! Ly. Bene vale! id. Merc 2, 2, 55:
bene valete et vivite!
id. Mil. 4, 8, 30:
cives bene valete!
id. Merc. 5, 2, 25; cf. id. Ep. 5, 1, 40; id. Merc. 2, 4, 28; 5, 4, 65; id. Curc. 4, 2, 30; Ter. Heaut. 1, 1, 115; id. Hec. 1, 2, 122:
salvere jubeo te, mi Saturides, bene,
Plaut. Most. 3, 1, 35: LAGGE, FILI, BENE QVIESCAS, Sepulch. Inscr. Orell. p. 4755.—
9.
In invocations to the gods, often redundant (cf. bonus):
ita me Juppiter bene amet,
Plaut. Poen. 5, 5, 47:
di te bene ament, Hegio,
id. Capt. 1, 2, 29:
ita me di bene ament,
Ter. Eun. 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 2, 43; id. Hec. 2, 1, 9; id. Phorm. 1, 3, 13:
Jane pater uti te... bonas preces bene precatus siem,
Cato, R. R. 134: bene sponsis, beneque volueris in precatione augurali Messala augur ait significare spoponderis, volueris, Fest. p. 351 Mull. (p. 267 Lind.).—
10.
Elliptical expressions.
(α).
Bene, melius, optime, instead of bene, etc., dicit, dicis, or facit, facis, etc.:
bene Pericles (i.e. dixit),
Cic. Off. 1,40, 144:
bene (Philippus) ministrum et praebitorem,
id. ib. 2, 14, 53:
existimabatur bene, Latine (i. e. loqui),
id. Brut. 74, 259; so id. Sen. 14, 47:
at bene Areus,
Quint. 2, 15, 36; cf. id. 10, 1, 56:
nam ante Aristippus, et ille melius (i.e. hoc dixerat),
Cic. Fin. 1, 8, 26:
sed haec tu melius vel optime omnium (i.e. facies),
id. Fam. 4, 13, 7; id. Fin. 1, 18, 61; 1, 19, 63; id. Off. 3, 11, 49; id. Sen. 20, 73; id. Opt. Gen. 6, 18; Quint. 10, 3, 25; 10, 2, 24; 6, 1, 3; 9, 4, 23.—
(β).
In applauding answers' bene and optime, good! bravo! excellent! euge, euge! Perbene! Plaut. Rud. 1, 2, 75: huc respice. Da. Optume! id. ib. 3, 4, 3; cf. id. Merc. 1, 2, 114; 5, 4, 16.—
(γ).
In drinking health, with acc. or dat., health to you, your health! bene vos! bene nos! bene te! bene me! bene nostram etiam Stephanium! Plaut. Stich. 5, 4, 27; Tib 2, 1, 31: bene te, pater optime Caesar, etc.; Ov. F. 2, 637:
bene mihi, bene vobis, bene amicae meae!
Plaut. Pers. 5, 1, 21; Ov.A.A. 1, 601.—
11.
Pregn., in ellipt. predicate: quod (imperium) si (ei) sui bene crediderint cives... credere et Latinos debere, if his own citizens did well to intrust the supreme power to him, etc., Liv. 1, 50, 5:
in Velia aedificent quibus melius quam P. Valerio creditur libertas,
to whom it will be safer to intrust liberty, id. 2, 7, 11:
melius peribimus quam sine alteris vestrum viduae aut orbae vivemus,
it will be better for us to perish, id. 1, 13, 3:
bene Arruntium morte usum,
that it was right for Arruntius to die, Tac. A. 6, 48; Liv. 2, 30, 6; Quint. 9, 4, 92; Tac. A. 2, 44.—
II.
Adv. of intensity, = valde, very, with adjj. and advv.
1.
With adjj.: bene tempestate serena, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.): foedus feri bene firmum, id. ap. Porphyr. ad Hor. C. 3, 24, 50 (Ann. v. 33 ib.); cf.:
bene firmus,
Cic. Fam. 16, 8, 1; id. Phil. 6, 7, 18:
bene robustus,
id. Div. in Caecil. 15, 48:
bene morigerus fuit puer,
Plaut. Capt. 5, 2, 13:
bene ergo ego hinc praedatus ibo,
id. Ps. 4, 7, 39:
bene lautum,
id. Rud. 3, 3, 39:
bene et naviter oportet esse impudentem,
Cic. Fam. 5, 12, 3:
id utrum Romano more locutus sit, bene nummatum te futurum, an, etc.,
id. ib. 7, 16, 3:
bene sanos,
id. Fin. 1, 16, 52; 1, 21, 71; Hor. S. 1, 3, 61; 1, 9, 44:
bene longinquos dolores,
Cic. Fin. 2, 29, 94:
sermonem bene longum,
id. Or. 2, 88, 361:
bene magna caterva,
id. Mur. 33, 69:
magna multitudo,
Hirt. B. Hisp. 4:
barbatus,
Cic. Cat. 2, 10, 22:
fidum pectus,
Hor. C. 2, 12, 15:
cautus,
Ov. H. 1, 44:
multa,
Ov. Tr. 1, 7, 15: multi, Pollio ap. Cic. Fam 10, 33, 4:
homo optime dives,
Sen. Vit. Beat. 23, 2.—
2.
With advv.: bene saepe libenter, Enn. Ann. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); cf.:
bene libenter victitas,
Ter. Eun. 5, 8, 44:
bene mane haec scripsi,
Cic. Att. 4, 9, 2; 4, 10, 16:
bene penitus,
id. Verr. 2, 2, 70, § 169:
bene longe,
Hirt. B. Hisp. 25:
bene gnaviter,
Sen. Ot. Sap. 1 (28), 5.—With adverb. phrase:
siad te bene ante lucem venisset,
Cic. Or. 2, 64, 259.

Lewis & Short latin dictionary > bene facta
5 nymphē

nymphē ēs, f, νύμφη, a bride, mistress, young woman, O.— Plur, nymphs, demi-goddesses, who inhabit the sea, rivers, fountains, woods, and mountains, V., H., O.: Libethrides, Muses, V.: vocalis Nymphe, Echo, O. optimē [bonus; for * bone].—Of manner, well, better, best: ager bene cultus: olere, agreeably, V.: succedere, prosperously, T.: optione vendere, dear: emere honorem, cheaply, V.: habitare, in good style, N.: optime video Davum, most opportunely, T.: optime suos nosse, thoroughly, N.: monere, advise well, T.: nuntias, your news is good, T.: putas, aright, T.: partes descriptae, accurately: melius cernere: melius inperatum est, there was better generalship, L.: pugnare, successfully, S.: naturā constituti, well endowed: instituti, educated: de re p. sentiens, patriotic: sentiens, with good intentions: animatus, favorable, N.: quod bene cogitasti, laudo, your good intentions: consulere, to plan well, S.: Si bene quid de te merui, have served you, V.: vivere, correctly: mori, with honor, L.: ea bene parta retinere, honorable acquisitions, S.: iura non bene servare, faithfully, O. — In particular phrases, with verbs: si vales, bene est, i. e. I am glad: optumest, very well, T.: bene est, nil amplius oro, I am satisfied, H.: iurat bene solis esse maritis, are well off, H.: spero tibi melius esse, that you are better: mihi bene erat pullo, i. e. I enjoyed a meal upon, H.: bene habet, it is well: bene dicere haud absurdum est, S.: alcui bene dicere, to praise: vertere Ad bene dicendum, i. e. eulogy, H.: nec bene nec male dicta, cheers nor imprecations, L.: Bene dixti, you are right, T.: bene audire, see audio: bene agere cum aliquo, to treat well, T.: Di tibi Bene faciant, do you good, T.: bene sane facis, sed, etc., many thanks, but, etc.: Bene factum, I am glad of it, T.: bene facit Silius qui transegerit, I am glad that: bene facta male locata male facta arbitror, favors: quid bene facta iuvant, V.: bene factorum recordatio, good deeds: bene gratia facti, V.: bene gesta res p., well administered: occasio rei bene gerendae, a chance of success, Cs.: nec (res) gesturos melius sperare poterant, L.: qui de me optime meriti sunt, have done me excellent service: de re p. bene mereri, to be useful to the state: bene meritus civis: quod bene verteret, turn out well, L.: Di vortant bene Quod agas, bring out well, T.: bene Pericles (sc. dixit): melius hi quam nos (sc. faciebant): quod (imperium) si (ei) sui bene crediderint cives, did well to intrust to him, etc., L.: melius peribimus quam, etc., it will be better for us to perish, L. — Of intensity, very, quite: sermo bene longus: fidum pectus, H.: lubenter, T.: penitus, very intimately: notus, widely, H.: bene plane magnus (dolor) videtur, exceedingly: bene ante lucem venire, some time: mane, very early: tutus a perfidiā, entirely, L.: scelerum si bene paenitet, heartily, H.
* * *

nymphes N F

nymph; (semi-divine female nature/water spirit); water; bride; young maiden

Latin-English dictionary > nymphē
6 gaudenter

gaudĕo, gāvīsus, 2 (archaic perf. gavisi, Liv. Andron. and Cass. Hem. ap. Prisc. p. 868 P.), v. n. and a. [Gr. gaiô, rejoice, for gaWiô; cf. gavisus; root gau-; gêtheô, ganumai, etc.; cf. agauros, proud, agê, astonishment], to rejoice, be glad or joyful respecting any thing, to take pleasure in, be pleased with, delight in (of inward joy, opp. laetari, to show one's self glad, exhibit joy; cf.:
gaudere decet, laetari non decet, quoniam docendi causa a gaudio laetitiam distinguimus,
Cic. Tusc. 4, 31, 66); usually constr. with an object-clause, quod, the abl., or absol.; less freq. with the acc., cum, quia, the gen., si, etc.
(α).
With acc. and inf. or the simple inf.:
quae perfecta esse gaudeo vehementerque laetor,
Cic. Rosc. Am. 47, 136; cf.:
quem tamen esse natum et nos gaudemus et haec civitas dum erit laetabitur,
id. Lael. 4, 14:
salvum te advenire gaudeo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 52:
venire tu me gaudes?
id. ib. 2, 2, 7:
quos sibi Caesar oblatos gavisus,
Caes. B. G. 4, 13 fin.:
animus aliquid magnum agere gaudet,
Quint. 1, 2, 30; 2, 1, 5; 9, 2, 78:
laudari in bonis gaudent,
id. 5, 12, 22:
in domo vires remansuras esse gaudebant,
Curt. 10, 7, 15; Sen. ap. Quint. 8, 5, 18:
iterare culpam,
Tac. H. 3, 11; Plin. Pan. 12, 4; cf.:
motus doceri gaudet Ionicos,
Hor. C. 3, 6, 21; 3, 18, 15:
laedere gaudes,
id. S. 1, 4, 78:
spargere gaudes argumenta viri,
Juv. 9, 84.—
(β).
With quod:
sane gaudeo, quod te interpellavi,
Cic. Leg. 3, 1, 1:
gaude, quod spectant oculi te mille loquentem,
Hor. Ep. 1, 6, 19:
quod scribis te a Caesare cottidie plus diligi, immortaliter gaudeo,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; cf.:
bonis viris quod ais probari quae adhuc fecerimus, valde gaudeo,
id. Att. 9, 7, 6.—
(γ).
With abl.:
ipsa liberatione et vacuitate omnis molestiae gaudemus, omne autem id, quo gaudemus, voluptas est,
Cic. Fin. 1, 11, 37:
correctione,
id. Lael. 24, 90:
illis,
id. ib. 6, 22:
aequitate justitiaque,
id. ib. 22, 82:
hoc scientiae genere,
id. Off. 3, 33, 121:
praeda ac populationibus, magis quam otio aut requie,
Liv. 22, 9, 5:
scaena gaudens miraculis,
id. 5, 21, 9:
equis,
Hor. S. 2, 1, 26:
equis canibusque,
id. A. P. 162: rure, [p. 803] id. S. 1, 10, 45:
pictis tabellis,
id. ib. 1, 1, 72:
carmine (with delectari iambis),
id. Ep. 2, 2, 59:
gaude sorte tua,
id. Epod. 14, 15; cf.:
ille cubans gaudet mutata sorte,
id. S. 2, 6, 110:
ero gaude,
i. e. at your master's return, Cat. 31, 12; Juv. 6, 74; 209; 379;
7, 105.—Prov.: gaudet patientia duris,
Luc. 9, 403.—
(δ).
Absol.:
tristis sit (servus), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,
Plaut. Am. 3, 3, 6; 3, 4, 10:
gaudebat, me laudabat,
Ter. Phorm. 4, 2, 5:
gaudeat an doleat,
Hor. Ep. 1, 6, 12:
et irasci nos et gaudere fingimus,
Quint. 9, 2, 26:
si est nunc ullus gaudendi locus,
Cic. Att. 9, 7, 6:
de Bursa, te gaudere certo scio,
id. Fam. 7, 2, 2:
admonebo, ut in sinu gaudeant, gloriose loqui desinant,
id. Tusc. 3, 21, 51.—
(ε).
With acc. (usually with homogeneous or general objects):
hunc scio mea solide gavisurum gaudia,
Ter. And. 5, 5, 8; cf.: ut suum gaudium gauderemus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; Cat. 61, 119:
jam id gaudeo,
Ter. And. 2, 2, 25; cf.:
gaudeo, etsi nil scio quod gaudeam,
Plaut. Capt. 4, 2, 62:
hoc aliud est, quod gaudeamus,
id. Eun. 5, 9, 11; id. Phorm. 5, 8, 63:
quod gaudere posset, hoc fuit,
Ov. M. 12, 607: nunc furit tam gavisos homines suum dolorem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 1:
gaudent natorum fata parentes,
Stat. Th. 4, 231:
tu dulces lituos ululataque proelia gaudes,
id. ib. 9, 724.—In pass.:
ista pars gaudenda mihi potius quam, etc.,
Symm. Ep. 3, 29.—
(ζ).
With cum, quia, si, in, etc.:
quom gravidam et quom te pulcre plenam aspicio, gaudeo,
Plaut. Am. 2, 2, 49; id. Truc. 2, 4, 33; 2, 6, 35:
quom tu's liber, gaudeo,
id. Men. 5, 9, 87:
quia vos tranquillos video, gaudeo et volupe est mihi,
id. Am. 3, 3, 3: Er. Gaude. He. Quid ego gaudeam? Er. Quia ego impero. Age, gaude modo, id. Capt. 4, 2, 59:
gaudes, si cameram percusti forte,
Hor. S. 2, 3, 273:
mea Clotho et Lachesis gaudent, si pascitur inguine venter,
Juv. 9, 136:
crudeles gaudent in tristi funere fratris,
Lucr. 3, 72:
in puero,
Prop. 2, 4, 18 (28):
tibi gratulor, mihi gaudeo, te amo,
I for my part, as for myself, Cic. Fam. 6, 15; v. in the foll. the passage Lucr. 3, 145.—
B.
Like chairein of inanim. and abstr. things, to rejoice in, delight in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):
nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes,
Verg. E. 6, 29; 9, 48:
postquam oleo gavisa cutis,
Stat. Th. 6, 847:
umore omnia hortensia gaudent,
Plin. 19, 8, 39, § 131:
rastris atque ablaqueationibus (myrrha),
id. 12, 15, 33 §
66: addebantur et laudes, quibus haud minus quam praemio gaudent militum animi,
Liv. 2, 60, 3:
oratio gaudebit occasione laetius decurrendi,
Quint. 12, 9, 2:
(paeon) ante se brevibus gaudet pyrrhichio vel choreo,
id. 9, 4, 111; 10, 7, 16:
(vites) Amineae pingui arvo maxime gaudeant,
Col. 3, 2, 16:
id (sc. consilium, animus) sibi solum per se sapit: id sibi gaudet,
rejoices for itself, Lucr. 3, 145.—
II.
In partic.
A.
In sinu or in se, to rejoice within one's self or secretly, to feel a quiet joy:
ut in sinu gaudeant,
Cic. Tusc. 3, 21, 51:
qui sapit, in tacito gaudeat ille sinu,
Tib. 4, 13, 8 (cf.:
in tacito cohibe gaudia clausa sinu,
Prop. 2, 25 (3, 20), 30):
tam gaudet in se tamque se ipse miratur,
Cat. 22, 17.—
B.
Like the Gr. chairein, as a word of salutation (pure Lat. salvere):
Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano Musa rogata refer,
take my greetings to Celsus, Hor. Ep. 1, 8, 1; so ib. 15.—Hence, gaudens, entis, P. a., joyful, cheerful (very rare):
interea cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
Cic. Att. 2, 4, 2; Prop. 3, 14 (4, 13), 9; Stat. S. 4, 6, 55:
si quis Forte coheredum senior male tussiet, huic tu Dic... gaudentem nummo te addicere,
with pleasure, gladly, Hor. S. 2, 5, 109.— Adv.: gauden-ter, rejoicingly (late Lat. and rare), Pseud. August. ad Fratr. Erem. Serm. 10 al.

Lewis & Short latin dictionary > gaudenter
7 gaudeo

gaudĕo, gāvīsus, 2 (archaic perf. gavisi, Liv. Andron. and Cass. Hem. ap. Prisc. p. 868 P.), v. n. and a. [Gr. gaiô, rejoice, for gaWiô; cf. gavisus; root gau-; gêtheô, ganumai, etc.; cf. agauros, proud, agê, astonishment], to rejoice, be glad or joyful respecting any thing, to take pleasure in, be pleased with, delight in (of inward joy, opp. laetari, to show one's self glad, exhibit joy; cf.:
gaudere decet, laetari non decet, quoniam docendi causa a gaudio laetitiam distinguimus,
Cic. Tusc. 4, 31, 66); usually constr. with an object-clause, quod, the abl., or absol.; less freq. with the acc., cum, quia, the gen., si, etc.
(α).
With acc. and inf. or the simple inf.:
quae perfecta esse gaudeo vehementerque laetor,
Cic. Rosc. Am. 47, 136; cf.:
quem tamen esse natum et nos gaudemus et haec civitas dum erit laetabitur,
id. Lael. 4, 14:
salvum te advenire gaudeo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 52:
venire tu me gaudes?
id. ib. 2, 2, 7:
quos sibi Caesar oblatos gavisus,
Caes. B. G. 4, 13 fin.:
animus aliquid magnum agere gaudet,
Quint. 1, 2, 30; 2, 1, 5; 9, 2, 78:
laudari in bonis gaudent,
id. 5, 12, 22:
in domo vires remansuras esse gaudebant,
Curt. 10, 7, 15; Sen. ap. Quint. 8, 5, 18:
iterare culpam,
Tac. H. 3, 11; Plin. Pan. 12, 4; cf.:
motus doceri gaudet Ionicos,
Hor. C. 3, 6, 21; 3, 18, 15:
laedere gaudes,
id. S. 1, 4, 78:
spargere gaudes argumenta viri,
Juv. 9, 84.—
(β).
With quod:
sane gaudeo, quod te interpellavi,
Cic. Leg. 3, 1, 1:
gaude, quod spectant oculi te mille loquentem,
Hor. Ep. 1, 6, 19:
quod scribis te a Caesare cottidie plus diligi, immortaliter gaudeo,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; cf.:
bonis viris quod ais probari quae adhuc fecerimus, valde gaudeo,
id. Att. 9, 7, 6.—
(γ).
With abl.:
ipsa liberatione et vacuitate omnis molestiae gaudemus, omne autem id, quo gaudemus, voluptas est,
Cic. Fin. 1, 11, 37:
correctione,
id. Lael. 24, 90:
illis,
id. ib. 6, 22:
aequitate justitiaque,
id. ib. 22, 82:
hoc scientiae genere,
id. Off. 3, 33, 121:
praeda ac populationibus, magis quam otio aut requie,
Liv. 22, 9, 5:
scaena gaudens miraculis,
id. 5, 21, 9:
equis,
Hor. S. 2, 1, 26:
equis canibusque,
id. A. P. 162: rure, [p. 803] id. S. 1, 10, 45:
pictis tabellis,
id. ib. 1, 1, 72:
carmine (with delectari iambis),
id. Ep. 2, 2, 59:
gaude sorte tua,
id. Epod. 14, 15; cf.:
ille cubans gaudet mutata sorte,
id. S. 2, 6, 110:
ero gaude,
i. e. at your master's return, Cat. 31, 12; Juv. 6, 74; 209; 379;
7, 105.—Prov.: gaudet patientia duris,
Luc. 9, 403.—
(δ).
Absol.:
tristis sit (servus), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,
Plaut. Am. 3, 3, 6; 3, 4, 10:
gaudebat, me laudabat,
Ter. Phorm. 4, 2, 5:
gaudeat an doleat,
Hor. Ep. 1, 6, 12:
et irasci nos et gaudere fingimus,
Quint. 9, 2, 26:
si est nunc ullus gaudendi locus,
Cic. Att. 9, 7, 6:
de Bursa, te gaudere certo scio,
id. Fam. 7, 2, 2:
admonebo, ut in sinu gaudeant, gloriose loqui desinant,
id. Tusc. 3, 21, 51.—
(ε).
With acc. (usually with homogeneous or general objects):
hunc scio mea solide gavisurum gaudia,
Ter. And. 5, 5, 8; cf.: ut suum gaudium gauderemus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; Cat. 61, 119:
jam id gaudeo,
Ter. And. 2, 2, 25; cf.:
gaudeo, etsi nil scio quod gaudeam,
Plaut. Capt. 4, 2, 62:
hoc aliud est, quod gaudeamus,
id. Eun. 5, 9, 11; id. Phorm. 5, 8, 63:
quod gaudere posset, hoc fuit,
Ov. M. 12, 607: nunc furit tam gavisos homines suum dolorem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 1:
gaudent natorum fata parentes,
Stat. Th. 4, 231:
tu dulces lituos ululataque proelia gaudes,
id. ib. 9, 724.—In pass.:
ista pars gaudenda mihi potius quam, etc.,
Symm. Ep. 3, 29.—
(ζ).
With cum, quia, si, in, etc.:
quom gravidam et quom te pulcre plenam aspicio, gaudeo,
Plaut. Am. 2, 2, 49; id. Truc. 2, 4, 33; 2, 6, 35:
quom tu's liber, gaudeo,
id. Men. 5, 9, 87:
quia vos tranquillos video, gaudeo et volupe est mihi,
id. Am. 3, 3, 3: Er. Gaude. He. Quid ego gaudeam? Er. Quia ego impero. Age, gaude modo, id. Capt. 4, 2, 59:
gaudes, si cameram percusti forte,
Hor. S. 2, 3, 273:
mea Clotho et Lachesis gaudent, si pascitur inguine venter,
Juv. 9, 136:
crudeles gaudent in tristi funere fratris,
Lucr. 3, 72:
in puero,
Prop. 2, 4, 18 (28):
tibi gratulor, mihi gaudeo, te amo,
I for my part, as for myself, Cic. Fam. 6, 15; v. in the foll. the passage Lucr. 3, 145.—
B.
Like chairein of inanim. and abstr. things, to rejoice in, delight in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):
nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes,
Verg. E. 6, 29; 9, 48:
postquam oleo gavisa cutis,
Stat. Th. 6, 847:
umore omnia hortensia gaudent,
Plin. 19, 8, 39, § 131:
rastris atque ablaqueationibus (myrrha),
id. 12, 15, 33 §
66: addebantur et laudes, quibus haud minus quam praemio gaudent militum animi,
Liv. 2, 60, 3:
oratio gaudebit occasione laetius decurrendi,
Quint. 12, 9, 2:
(paeon) ante se brevibus gaudet pyrrhichio vel choreo,
id. 9, 4, 111; 10, 7, 16:
(vites) Amineae pingui arvo maxime gaudeant,
Col. 3, 2, 16:
id (sc. consilium, animus) sibi solum per se sapit: id sibi gaudet,
rejoices for itself, Lucr. 3, 145.—
II.
In partic.
A.
In sinu or in se, to rejoice within one's self or secretly, to feel a quiet joy:
ut in sinu gaudeant,
Cic. Tusc. 3, 21, 51:
qui sapit, in tacito gaudeat ille sinu,
Tib. 4, 13, 8 (cf.:
in tacito cohibe gaudia clausa sinu,
Prop. 2, 25 (3, 20), 30):
tam gaudet in se tamque se ipse miratur,
Cat. 22, 17.—
B.
Like the Gr. chairein, as a word of salutation (pure Lat. salvere):
Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano Musa rogata refer,
take my greetings to Celsus, Hor. Ep. 1, 8, 1; so ib. 15.—Hence, gaudens, entis, P. a., joyful, cheerful (very rare):
interea cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
Cic. Att. 2, 4, 2; Prop. 3, 14 (4, 13), 9; Stat. S. 4, 6, 55:
si quis Forte coheredum senior male tussiet, huic tu Dic... gaudentem nummo te addicere,
with pleasure, gladly, Hor. S. 2, 5, 109.— Adv.: gauden-ter, rejoicingly (late Lat. and rare), Pseud. August. ad Fratr. Erem. Serm. 10 al.

Lewis & Short latin dictionary > gaudeo
8 sum

1.
sum, fui, esse (2d pers. es, but usu. es in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Mull.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25:
esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Mull.: escunt for erunt,
Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fuvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168:
FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fuit,
Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159:
fuerim,
id. ib. 4, 8, 54:
fuerit,
id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7:
sies,
Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13:
siet,
Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101:
sient,
Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also,
fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam,
Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108:
fuant,
Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Caesar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fore for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. [root es; Sanscr. as-mi, and the Greek es-mi, whence eimi; perf. fui; root in Sanscr. bhu, to become; bhavas, condition; Gr. phuô, to beget; cf.: fetus, futuo, etc.], to be, as a verb substantive or a copula.
I.
As a verb substantive, to be.
A.
In gen.
1.
Asserting existence, to be, exist, live:
definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc.... definias,
Cic. Top. 5, 26 sq.:
si abest, nullus est,
Plaut. Bacch. 2, 2, 16:
nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim,
id. Capt. 3, 3, 1:
ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est),
id. Truc. 1, 2, 95:
omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse,
Cic. de Or. 2, 38, 157:
non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet,
Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.):
flumen est Arar, quod, etc.,
Caes. B. G. 1, 12:
homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt!
Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:
si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est,
id. Lael. 22, 83:
nec enim, dum ero, angar ulla re, cum omni vacem culpa: et, si non ero, sensu omnino carebo,
id. Fam. 6, 3, 4:
si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna,
id. Att. 11, 4, 1:
si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc.,
id. Fam. 2, 16, 6:
nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore,
id. Sen. 22, 79:
si erit ulla res publica... sin autem nulla erit,
id. Fam. 2, 16, 5:
fuimus Troes, fuit Ilium,
Verg. A. 2, 325:
sive erimus seu nos fata fuisse volunt,
Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—
2.
Of events, to be, happen, occur, befall, take place:
illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo,
Cic. Rep. 1, 16, 25:
neque enim est periculum, ne, etc.,
id. ib. 1, 23, 37:
amabo, quid tibi est?
Ter. Heaut. 2, 4, 24:
quid se futurum esset,
Liv. 33, 27. —
3.
Of location, to be present, to be at a place.
(α).
With adv., or other expressions of place:
cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100:
cum Athenis decem ipsos dies fuissem,
id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27:
cum Africanus constituisset in hortis esse,
id. Rep. 1, 9, 14:
cum essemus in castris,
id. ib. 1, 15:
nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae?
id. Fam. 4, 7, 4:
vos istic commodissime sperem esse,
id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—
(β).
Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.:
deinceps in lege est, ut, etc.,
Cic. Leg. 2, 16, 40:
quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum,
id. Fam. 2, 16, 1.—
(γ).
Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person:
cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum,
Cic. Rep. 1, 14, 21:
eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc.,
id. Brut. 90, 309:
erat nemo, quicum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter,
id. Fam. 5, 21, 1:
qui me admodum diligunt multumque mecum sunt,
id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul:
Smyrnae cum simul essemus complures dies,
id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliqua), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife:
cujus soror est cum P. Quintio,
Cic. Quint. 24, 77:
ea nocte mecum illa hospitis jussu fuit,
Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664:
cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit,
Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28:
Curio fuit ad me sane diu,
Cic. Att. 10, 4, 8:
cum ad me bene mane Dionysius fuit,
id. ib. 10, 16, 1; cf.:
esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates,
Liv. 28, 18.—
4.
Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.:
cum est in sagis civitas,
Cic. Phil. 8, 11, 32:
in laxa toga,
Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus;
Sive erit in Cois, Coa decere puta,
Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr [p. 1798] 2, 4, 6, §
11: in servitute,
id. Clu. 7, 21:
in illa opinione populari,
id. ib. 51, 142:
in magno nomine et gloria,
id. Div. 1, 17, 31:
in spe,
id. Fam. 14, 3, 2:
in tanta moestitia,
id. Phil. 2, 15, 37:
in odio,
id. Att. 2, 22, 1:
in probris, in laudibus,
id. Off. 1, 18, 61:
in officio,
id. ib. 1, 15, 49:
in injustitia,
id. ib. 1, 14, 42:
in vitio,
id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19:
ne in mora quom opus sit, sies,
Ter. And. 2, 5, 13:
ne in mora illi sis,
id. ib. 3, 1, 9:
hic in noxia'st,
id. Phorm. 2, 1, 36:
quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit,
Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3:
in ingenti periculo,
Liv. 5, 47:
in pace,
id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.:
(statua) est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et nomine,
Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:
si quis asperitate ea est et inmanitate naturae,
id. Lael. 23, 87:
ne quo periculo proprio existimares esse,
id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.:
in periculo): ego sum spe bona,
id. ib. 12, 28, 3:
res nunc difficili loco mihi videtur esse,
id. ib. 12, 28, 3:
incredibili sum sollicitudine de tua valetudine,
id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one:
rem illam suo periculo esse,
id. Att. 6, 1, 6:
ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent,
Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.:
dare nummos meo periculo,
Dig. 46, 1, 24:
communi periculo,
ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. b. infra).—
5.
To depend upon, rest with, with in and abl.:
res erat non in opinione dubia,
Cic. Dom. 5, 11:
sed totum est in eo, si, etc.,
id. Att. 2, 22, 5:
omnem reliquam spem in impetu esse equitum,
Liv. 10, 14, 12:
quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula,
Col. 12, 4, 3. —
B.
In partic.
1.
Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those ( people or things) who ( that), or simply some.
a.
With indic.
(α).
Without subject expressed:
mulier mane: sunt Qui volunt te conventam,
Plaut. Cist. 4, 2, 37:
sunt hic quos credo inter se dicere,
id. Cas. prol. 67:
sunt quae te volumus percontari,
id. Ps. 1, 5, 47:
quid est, quod tu gestas tabellas?
id. ib. 1, 1, 10:
quid est, quod tu me nunc optuere?
id. Most. 1, 1, 69; cf.:
quid hoc est, quod foris concrepuit?
id. ib. 5, 1, 15:
tun' is es, Qui in me aerumnam obsevisti?
id. Ep. 4, 1, 34:
quid est, quod tuo animo aegre est?
id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3:
at ego est quod volo loqui,
id. As. 1, 3, 79:
est quod te volo secreto,
id. Bacch. 5, 2, 30:
sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor,
id. Trin. 1, 2, 54:
ita subitum'st, quod eum conventum volo,
id. ib. 5, 2, 51:
sunt quae ego ex te scitari volo,
id. Capt. 2, 2, 13:
sed est quod suscenset tibi,
Ter. And. 2, 6, 17:
est quod me transire oportet,
id. Hec. 2, 2, 31:
quid sit quapropter te jussi, etc.,
id. ib. 5, 1, 7:
sunt item quae appellantur alces,
Caes. B. G. 6, 27 init.:
(nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur,
id. ib. 4, 10 fin.:
sunt qui putant posse te non decedere,
Cic. Fam. 1, 9, 25:
sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi,
id. Inv. 1, 40, 72:
quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias,
id. ib. 2, 55, 167:
sunt autem quae praeterii,
id. Att. 10, 4, 11:
sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt,
id. Tusc. 3, 31, 76 Kuhn. N. cr.:
sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere,
id. Off. 1, 24, 84:
Argiletum sunt qui scripserunt ab Argola, etc.,
Varr. L. L. 5, § 157 Mull.:
sunt qui ita dicunt,
Sall. C. 19, 4:
sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent,
Quint. 11, 3, 55:
sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat,
Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5:
sunt quibus in satira videor nimis acer,
id. S. 2, 1, 1:
sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit,
id. ib. 2, 4, 47.—
(β).
With a subject expressed by an indefinite word or clause:
sunt alii qui te volturium vocant,
Plaut. Trin. 1, 2, 64:
est genus hominum qui se primos omnium esse volunt,
Ter. Eun. 2, 2, 17:
multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere,
id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam):
erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat,
id. ib. 3, 5, 21:
multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt,
Cic. Lael. 16, 57:
sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest,
id. Brut. 48, 177:
fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant,
id. de Or. 3, 17, 62:
nonnulli sunt, qui aluerunt, etc.,
id. Cat. 1, 12, 301:
sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant,
id. Lael. 20, 72:
sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt,
id. Verr. 2, 4, 25, § 56:
multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt,
id. N. D. 2, 52, 130:
sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc.,
id. Fin. 5, 14, 38:
permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,
id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123:
fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt,
Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152:
alia fuere, quae illos magnos fecere,
Sall. C. 52, 21.—
b.
With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem;
sunt qui nullum censeant fieri discessum,
Cic. Tusc. 1, 9, 18:
sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent,
id. Off. 1, 21, 71:
de impudentia singulari sunt qui mirentur,
id. Verr. 2, 1, 2, § 6:
est eisdem de rebus quod dici potest subtilius,
id. Tusc. 3, 15, 32:
praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus,
id. Ac. 2, 32, 101:
quicquid est quod deceat, id, etc.,
id. Off. 1, 27, 94:
sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc.,
Hor. S. 1, 2, 28:
sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras,
id. Ep. 1, 1, 78:
vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere,
id. ib. 2, 2, 182 et saep.—
(β).
With a more or less indefinite expression of the subject:
sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc.,
Cic. Fam. 1, 9, 31:
rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent,
id. Div. 1, 49, 111:
quotus igitur est quisque qui somniis pareat?
id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196:
solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat,
id. Verr. 2, 1, 38, § 98:
quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent,
id. Lael. 23, 86:
erat nemo in quem ea suspicio conveniret,
id. Rosc. Am. 23, 65, cf.:
quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc.,
id. Phil. 2, 25, 61:
sit aliquis, qui nihil mali habeat,
id. Tusc. 1, 35, 85:
sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant,
id. Off. 1, 2, 5:
est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat,
id. Tusc. 4, 13, 30:
Syracusis lex est de religione, quae jubeat,
id. Verr. 2, 2, 51, § 126:
unus est qui curet constantia magis quam consilio,
id. Att. 1, 18, 7:
si est una ex omnibus quae sese moveat,
id. Rep. 6, 26, 28:
multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum,
Sen. Ep. 24, 26:
erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent,
Caes. B. C. 2, 30:
fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent,
Sall. C. 36, 4:
sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis,
Hor. Ep. 1, 1, 34:
sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus,
id. A. P. 347.—
* c.
Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. estin hois):
est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes,
Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—
2.
With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have ( possess, = the Fr. etre a used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23:
nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae,
Cic. Brut. 10, 40:
est igitur homini cum deo similitudo,
id. Leg. 1, 8, 25:
familiaritas, quae mihi cum eo est,
id. Att. 8. 3, 2:
privatus illis census erat brevis,
Hor. C. 2, 15, 13; cf.:
Trojae et huic loco nomen est,
Liv. 1, 1, 5:
Hecyra est huic nomen fabulae,
Ter. Hec. prol. 1:
cui saltationi Titius nomen esset,
Cic. Brut. 62, 225:
cui (fonti) nomen Arethusa est,
id. Verr. 2, 4, 53, § 118:
Scipio, cui post Africano fuit cognomen,
Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. ( poet.):
nec rubor est emisse palam (sc. ei),
nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167:
neque testimonii dictio est (sc. servo),
has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—
b.
Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person:
tecum nihil rei nobis, Demipho, est,
Ter. Phorm. 2, 3, 74:
sibi cum illa mima posthac nihil futurum,
Cic. Phil. 2, 31, 77:
jussit bona proscribi ejus, quicum familiaritas fuerat, societas erat,
id. Quint. 6, 25:
si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus,
id. Fam. 15, 10, 2.—
3.
Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).
(α).
Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of:
es ne tu an non es ab illo milite e Macedonia?
do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21:
ab Andria est ancilla haec,
Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17:
erat enim ab isto Aristotele,
Cic. de Or. 2, 38, 160:
sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me,
makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —
(β).
Esse pro aliquo, to be in favor of, make for:
(judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,
Cic. Clu. 32, 88.—
(γ).
Esse ex aliqua re, to consist of, be made up of:
(creticus) qui est ex longa et brevi et longa,
Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.:
duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus,
id. Or. 63, 212:
etsi temeritas ex tribus brevibus et longa est,
id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —
4.
Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead ( poet.):
horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium,
i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92:
nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim,
id. Capt. 3, 3, 1:
sive erimus, seu nos fata fuisse velint,
Tib. 3, 5, 32:
fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum,
Verg. A. 2, 325:
certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit,
Ov. H. 16, (17), 192.—
5.
Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.:
quid tibi vis dicam, nisi quod est?
Plaut. Ep. 1, 1, 17:
sunt ista, Laeli,
Cic. Lael. 2, 6:
ista esse credere,
id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18:
est ut dicis, inquam,
id. Fin. 3, 5, 19:
sit quidem ut sex milia seminum intereant,
Col. 3, 3, 13:
esto: ipse nihil est, nihil potest,
Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.:
verum esto,
id. Fin. 2, 23, 75:
esto,
Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,
b.
The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.
(α).
Est ut, it is the case or fact, that, etc.:
sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat,
Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32:
si est, ut dicat velle se, Redde,
id. Hec. 4, 1, 43:
si est, culpam ut Antipho in se admiserit,
id. Phorm. 2, 1, 40:
est, ut id maxime deceat,
Cic. Or. 59, 199:
quando fuit, ut, quod licet, non liceret?
id. Cael. 20, 48:
non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc.,
id. Div 1, 56, 128:
non erat, ut fieri posset, mirarier umquam,
Lucr. 5, 979:
futurum esse ut omnes pellerentur,
Caes. B. G. 1, 31:
non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi,
Hor. Ep. 1, 12, 2:
est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis,
id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin:
numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus,
Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.:
magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc.,
Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating [p. 1799] id. Mil. 13, 35; cf.:
quid erat cur Milo optaret,
id. ib. 13, 34:
neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus,
Plin. 18, 1, 1, § 3. —
(β).
Est ubi, sometime or another, sometimes:
erit, ubi te ulciscar, si vivo,
Plaut. Ps. 5, 2, 26:
est, ubi id isto modo valeat,
Cic. Tusc. 5, 8, 23.—
(γ).
Est cum, sometimes:
est cum non est satius, si, etc.,
Auct. Her. 4, 26, 36.—
(δ).
Est quod, there is reason to, I have occasion:
est quod visam domum,
Plaut. Aul. 2, 2, 26:
etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem,
I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2:
est quod referam ad consilium: sin, etc.,
Liv. 30, 31, 9:
quod timeas non est,
Ov. H. 19, 159:
nil est illic quod moremur diutius,
Ter. Heaut. 4, 7, 6:
non est quod multa loquamur,
Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur:
non est cur eorum spes infragatur,
Cic. Or. 2, 6:
nihil est cur,
id. Fam. 6, 20, 1.—
(ε).
Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.):
est quadam prodire tenus, si non datur ultra,
Hor. Ep. 1, 1, 32:
Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum,
Ter. Ad. 5, 3, 42:
nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat,
Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413:
neque est te fallere quicquam,
Verg. G. 4, 447:
unde Plus haurire est,
Hor. S. 1, 2, 79:
est Gaudia prodentem vultum celare,
id. ib. 2, 5, 103:
quod versu dicere non est,
id. ib. 1, 5, 87:
quod tangere non est,
Ov. M. 3, 478:
quae verbo objecta, verbo negare sit,
Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.:
ut conjectare erat intentione vultus,
Tac. A. 16, 34:
est videre argentea vasa,
id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.:
ne tibi sit frigida saxa adire,
Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32):
tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides,
Verg. E. 10, 46:
fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae,
Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—
(ζ).
In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. ( impers. or with res, etc., as subj.):
cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,
Liv. 2, 17, 5:
si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur,
id. 28, 22, 8:
jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint,
id. 8, 27, 3:
cum res non in eo essent ut, etc.,
id. 33, 41, 9:
non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc.,
id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.):
cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur,
Hyg. Fab. 261. —
6.
Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.):
ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse?
Plaut. Bacch. 1, 2, 54:
nam numero mi in mentem fuit,
id. Am. 1, 1, 26:
ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,
Cic. Quint. 5, 22:
portus in praedonum fuisse potestatem sciatis,
id. Imp. Pomp. 12, 33:
ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus,
id. Att. 15, 4, 2:
qui neque in provinciam cum imperio fuerunt,
id. Fam. 8, 8, 8:
quae ne in potestatem quidem populi Romani esset,
Liv. 2, 14, 4:
nec prius militibus in conspectum fuisse,
Suet. Aug. 16:
esse in amicitiam populi Romani dicionemque,
Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.:
in eorum potestatem portum futurum,
id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—
7.
Of time, to pass, elapse (rare but class.):
diem scito nullum esse, quo, etc.,
Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.
II.
As a copula, to be any thing or in any manner.
A.
In gen.
1.
With an adj., subst., or pron.:
et praeclara res est et sumus otiosi,
Cic. Lael. 5, 17:
quod in homine multo est evidentius,
id. ib. 8, 27:
sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore,
id. ib. 4, 15:
non sum ita hebes, ut istud dicam,
id. Tusc. 1, 6, 12:
cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret,
id. Lael. 7, 24:
consul autem esse qui potui? etc.,
id. Rep. 1, 6, 10:
nos numerus sumus et fruges consumere nati,
are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27:
pars non minima triumphi est victimae praecedentes,
Liv. 45, 49:
nobile erit Romae pascua vestra forum,
Prop. 4 (5), 9, 20:
sanguis erant lacrimae,
Luc. 9, 811:
ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,
Plaut. Stich. 5, 4, 49:
tuos sum,
id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19:
is enim fueram, cui, etc.,
id. ib. 1, 4, 7.—
2.
Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57:
sic, inquit, est,
Cic. Rep. 1, 38, 60:
est, inquit, ut dicis,
id. ib. 1, 40, 63:
quod ita cum sit,
id. ib. 1, 45, 69:
quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoria,
id. ib. 1, 1, 1 B. and K.:
nec vero habere virtutem satis est,
id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25:
dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo,
Plaut. Bacch. 1, 1, 51:
apud matrem recte est,
Cic. Att. 1, 7:
cum in convivio comiter et jucunde fuisses,
id. Deiot. 7, 19:
omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram,
id. Rosc. Am. 5, 11:
dicta impune erant,
Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliqua re) esse, with pleasure, glad to be:
quod in maritimis facillime sum,
Cic. Fam. 2, 16, 2:
locum habeo nullum ubi facilius esse possum,
id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—
B.
In partic.
1.
With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.:
in republica ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur,
Nep. Att. 6, 1:
qui ejusdem civitatis fuit,
id. Them. 9, 1:
qui Romanae partis erant, urbe excesserunt,
Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus;
si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus,
id. 7, 30, 9 sq. —
2.
With gen. or abl. denoting quality.
(α).
With gen.:
nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor,
Cic. Sest. 16, 36:
disputatio non mediocris contentionis est,
id. de Or. 1, 60, 257:
magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit,
id. Or. 21, 70:
(virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur,
id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36:
Sulla gentis patriciae nobilis fuit,
Sall. J. 95, 3:
summi ut sint laboris,
Caes. B. G. 4, 2:
civitas magnae auctoritatis,
id. ib. 5, 54:
refer, Cujus fortunae (sit),
Hor. Ep. 1, 7, 54:
se nullius momenti apud exercitum futurum,
Nep. Alcib. 8, 4:
qui ejusdem aetatis fuit,
id. ib. 11, 1:
invicti ad laborem corporis erat,
Liv. 9, 16:
nec magni certaminis ea dimicatio fuit,
id. 21, 60:
somni brevissimi erat,
Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.:
classis centum navium,
Nep. Them. 2, 2; 2, 5:
annus trecentarum sexaginta quinque dierum,
Suet. Caes. 40.—
(β).
With abl.:
bono animo es,
Ter. Eun. 1, 2, 4:
jam aetate ea sum, ut, etc.,
id. Hec. 5, 1, 11:
bellum varia victoria fuit,
Sall. J. 5, 1:
L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo,
id. C. 5, 1:
Sulla animo ingenti,
id. J. 95, 3:
esse magna gratia,
Caes. B. G. 1, 8:
tenuissima valetudine esse,
id. ib. 5, 40:
si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo,
Cic. Tusc. 5, 15, 45:
mira sum alacritate ad litigandum,
id. Att. 2, 7, 2:
bono animo sint et tui et mei familiares,
id. Fam. 6, 18, 1:
ut bono essent animo,
id. Rep. 1, 17, 29:
ut uxores eodem jure sint quo viri,
id. ib. 1, 43, 67:
qui capite et superciliis semper est rasis,
id. Rosc. Com. 7, 20:
abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono,
Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —
3.
With gen. or abl. of price or value.
(α).
With gen.:
pluris est oculatus testis quam auriti decem,
Plaut. Truc. 2, 6, 8:
videtur esse quantivis pretii,
Ter. And. 5, 2, 15:
a me argentum, quanti (servus) est, sumito,
id. Ad. 5, 9, 20:
si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:
ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit,
id. Rosc. Com. 12, 33:
ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc.,
id. Par. 6, 2, 48:
magni erunt mihi tuae litterae,
id. Fam. 15, 15, 4:
parvi sunt foris arma, nisi, etc.,
id. Off. 1, 22, 76:
an emat denario quod sit mille denarium,
id. ib. 3, 23, 92:
parvi pretii est quod nihili est,
id. Q. Fr. 1, 2, 4:
mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo,
is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2:
neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo,
Sall. J. 85, 39:
erat (agellus) centum milium nummum,
Plin. Ep. 6, 3, 1. —
(β).
With abl.: sextante sal et Romae et per totam I i aliam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—
4.
With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.
(α).
In gen.:
audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc.,
who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12:
ea ut civitatis Rhodiorum essent,
Liv. 37, 55, 5:
teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque,
Cic. Rep. 1, 2, 3:
quamobrem neque sapientis esse accipere habenas,
id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86:
sapientis est consilium explicare suum, etc.,
id. ib. 2, 81, 333:
temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis,
id. Sen. 6, 20:
est adulescentis majores natu vereri,
id. Off. 1, 34, 122:
Aemilius, cujus tum fasces erant,
Liv. 8, 12, 13:
tota tribuniciae potestatis erat,
id. 3, 48:
alterius morientis prope totus exercitus fuit,
id. 22, 50:
jam me Pompeii totum esse scis,
Cic. Fam. 2, 13, 2:
hominum, non causarum, toti erant,
Liv. 3, 36:
plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse,
were devoted to, favored, id. 23, 14:
Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant,
id. 38, 3:
Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat,
id. 42, 29:
est miserorum ut malevolentes sint,
Plaut. Capt. 3, 4, 51:
quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur,
Cic. de Or. 2, 20, 86:
negavit moris esse Graecorum, ut, etc.,
id. Verr. 2, 1, 26, § 66:
non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum,
id. Fam. 5, 16, 5:
est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc.,
Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.:
est tuum, Cato, videre quid agatur,
Cic. Mur. 38, 83:
fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere,
id. Att. 12, 28, 2.—
(β).
Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.:
quae res evertendae rei publicae solerent esse,
Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132:
regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat,
Sall. C. 6, 7:
qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent,
Liv. 3, 31, 7:
ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse,
id. 27, 9, 12:
nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam,
id. 38, 51, 8:
frustrationem eam legis tollendae esse,
id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—
5.
With dat. of the end, object, purpose, etc.:
vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere,
Cic. Rosc. Am. 17, 48:
etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato,
Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20:
ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo,
Liv. 2, 9:
magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc.,
id. 4, 21, 5:
cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset,
id. 31, 13:
iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt,
Cels. 4, 10 fin. — Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay:
tu nec solvendo eras,
Cic. Phil. 2, 2, 4:
cum solvendo civitates non essent,
id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—
6.
With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.
(α).
Without second dat. of pers.:
auxilio is fuit,
Plaut. Am. prol. 94:
magis curae'st,
id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.:
cui bono fuerit,
Cic. Phil. 2, 14, 35:
eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem,
Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam;
tamen ero frugi bonae,
Plaut. Ps. 1, 5, 51:
magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc.,
Cic. Sen. 21, 78:
multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,
Cic. Rosc. Com. 4, 11:
haec res ad levandam annonam impedimento fuit,
Liv. 4, 13:
cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento,
Quint. 7, 1, 2.—
(β).
With second dat. of pers.:
obsecro vos ego mi auxilio sitis,
Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68:
ne quid Captioni mihi sit,
id. ib. 3, 3, 19:
mihi cordi est,
id. Cist. 1, 1, 110:
ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris,
id. As. 3, 2, 25:
metuo illaec mihi res ne malo magno fuat,
id. Mil. 2, 6, 12:
nec Salus nobis saluti jam esse potest,
id. Most. 2, 1, 4:
bono usui estis nulli,
id. Curc. 4, 2, 15:
quae sint nobis morbo mortique,
Lucr. 6, 1095:
quo magis quae agis curae sunt mihi,
Ter. Ad. 4, 5, 46:
omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt,
Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.:
accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit,
Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva [p. 1800] civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85:
ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint,
id. ib. 2, 3, 62, §
144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc.,
Liv. 35, 23, 1:
sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc.,
id. 4, 7, 6:
si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi,
Plin. Ep. 6, 8, 9:
quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc.,
id. Pan. 25, 3:
quantae sit mihi curae,
id. Ep. 6, 8, 2:
si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio,
Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund:
nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit,
Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—
7.
Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for:
vinum murteum est ad alvum crudam,
Cato, R. R. 125:
completae naves taeda et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia,
Caes. B. C. 3, 101:
valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime,
Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—
8.
Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing:
sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur,
Cic. Brut. 46, 172:
quodsi in scena, id est in contione verum valet, etc.,
id. Lael. 26, 97:
meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo,
id. Ac. 1, 2, 8:
si Epicurum, id est si Democritum probarem,
id. ib. 1, 2, 6:
ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseria,
id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est pragmatikêi, Quint. 3, 7, 1:
cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero,
id. 8, 3, 89.—
9.
Poet., with Greek inf. pleonastically:
esse dederat monumentum,
Verg. A. 5, 572 (cf.: dôke xeinêion einai, Hom. Il. 10, 269).
2.
sum = eum, Enn. ap. Fest., v. is.
3.
sum- in composition, for sub before m; v. sub fin.

Lewis & Short latin dictionary > sum
9 libet

lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root liph- in liptô, lips; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.
(α).
Id (quod) libet (mihi):
quod tibi lubet, idem mihi lubet,
Plaut. Most. 1, 3, 138:
facite, quod vobis lubet,
Ter. Ad. 5, 9, 34:
cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,
Cic. Att. 14, 19, 4; cf.:
sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?
id. Quint. 30, 94:
quodcumque homini accidit libere, posse retur,
Plaut. Am. 1, 1, 17:
ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,
Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.:
cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,
Suet. Caes. 20.—Without a dat.:
rogita quod lubet,
Plaut. Ep. 5, 2, 31:
faciat quod lubet,
Ter. Heaut. 3, 1, 55:
nihil vident, nisi quod lubet,
id. ib. 4, 1, 30:
si quid lubet,
id. Phorm. 5, 7, 88:
quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,
Cic. de Sen. 12, 42:
illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,
Juv. 1, 152.—
(β).
With inf. or a subject-clause, with or without a dat.:
concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,
Plaut. Ps. 1, 5, 158:
mihi lubet nunc venire Pseudolum,
id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13:
non libet mihi deplorare vitam,
Cic. de Sen. 23, 84:
quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,
id. Att. 2, 7, 1:
de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,
id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21:
de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,
Cic. Lael. 12, 41:
qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,
id. Rep. 1, 17, 28:
incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,
Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4:
ultra Sauromatas fugere hinc libet,
Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.—
(γ).
Absol., with or without a dat.:
ego ibo pro te, si tibi non libet,
Plaut. Most. 5, 2, 10:
ubiquomque libitum erit animo meo,
id. As. 1, 1, 97:
adi, si libet,
id. Pers. 5, 2, 13; Cic. Tusc. 5, 15, 45; Ter. And. 1, 3, 8:
age, age, ut libet,
id. ib. 2, 1, 10:
ut libet, as an expression of assent,
id. Heaut. 4, 4, 16; 4, 5, 32; 5, 1, 61; id. Ad. 2, 2, 38: Ch. Quid in urbe reptas villice? Ol. Lubet, Plaut. Cas. 1, 11; id. Bacch. 5, 2, 79: Pe. Qua fiducia ausus... dicere? Ep. Libuit, Plaut. Ep. 5, 2, 33; cf. id. Ps. 1, 3, 114.—Hence,
1.
lĭbens ( lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).
A.
Lit.
1.
In gen.:
studen hercle audire, nam ted ausculto lubens,
Plaut. Ps. 1, 5, 108: Ph. Complectere. An Facio lubens, id. As. 3, 3, 25:
ego illud vero illud feci, ac lubens,
Ter. Eun. 3, 5, 43; id. Heaut. 4, 5, 15; id. And. 2, 1, 37: cum totius Italiae concursus facti illius gloriam [p. 1060] libens agnovisset, Cic. Mil. 14, 38.—Freq. (esp. in Cic.; Cæs. and Quint. do not use libens as an adj. at all) in the abl. absol.: me, te, etc., and animo libente or libenti, with pleasure, gladly, very willingly:
edepol me lubente facies,
Plaut. Am. 2, 2, 218:
me libente eripies mihi hunc errorem,
Cic. Att. 10, 4, 6; id. de Or. 2, 73, 295:
libente me vero,
id. Rep. 1, 9 fin. Mos. N. cr.:
quae (res nostrae) tam libenti senatu laudarentur,
id. Att. 1, 14, 3:
cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
id. ib. 2, 4, 2.— Sup.:
cunctae praefecturae libentissimis animis eum recipiunt,
Caes. B. C. 1, 15, 1:
illam porticum redemptores statim sunt demoliti libentissimis omnibus,
Cic. Att. 4, 2, 5:
libentissimis Graecis,
id. Fam. 13, 65, 1:
lubentissimo corde atque animo,
Plaut. Ps. 5, 2, 22:
fecit animo libentissimo populus Romanus,
Cic. Verr. 1, 9, 25.—
2.
In partic.:
libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,
Plaut. Pers. 2, 3, 1:
EX VOTO L. M.,
Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions. —
B.
Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.):
uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,
Plaut. As. 2, 2, 2:
ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,
id. Pers. 5, 1, 8:
hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,
Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.):
cenare lubenter,
Cato, R. R. 156:
ecastor frigida non lavi magis lubenter,
Plaut. Most. 1, 2, 1:
ut homines te libenter studioseque audiant,
Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30:
libenter verbo utor Catonis,
id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64:
ego tuas litteras legi libenter,
id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1:
libenter homines id, quod volunt, credunt,
Caes. B. G. 3, 18.— Comp.:
ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),
with a better appetite, Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68:
nihil libentius audiunt,
Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11:
nil umquam hac carne libentius edit,
Juv. 15, 88.— Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2:
libentissime dare,
Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also,
2.
lĭbĭtus, a, um, P. a.; only plur. as subst.: lĭbĭta, ōrum, n., lit., the things that please, one's pleasure, will, liking, humor (Tacitean):
sua libita exercebant,
Tac. A. 6, 1:
ad libita Caesarum,
id. ib. 12, 6:
ad libita Pallantis,
id. ib. 14, 2.

Lewis & Short latin dictionary > libet
10 perlaetus

per-laetus, a, um, adj., very joyful or glad, full of joy:
supplicatio,
Liv. 10, 21.

Lewis & Short latin dictionary > perlaetus

См. также в других словарях:

glad — [ glæd ] adjective not usually before noun *** happy and pleased about something: We re having a great time. I m so glad. glad (that): I m glad he finally called you. glad to see/hear/be, etc.: Maggie was glad to be home in her own bed. glad for … Usage of the words and phrases in modern English
glad — adj. VERBS ▪ be, feel, look, seem, sound ▪ make sb ▪ The smell of the sea air makes you glad to be alive! ADVERB … Collocations dictionary
glad — W3S2 [glæd] adj [no comparative] [: Old English; Origin: glAd bright, shining, happy ] 1.) [not before noun] pleased and happy about something glad (that) ▪ I m really glad I don t have to go back there again. ▪ We re so glad you came. glad to do … Dictionary of contemporary English
glad — glad1 [glad] adj. gladder, gladdest [ME < OE glæd, akin to Ger glatt, smooth (the orig. Gmc sense) < IE * ghlādh , shining, smooth < base * ĝhel , to shine > GLEAM, GOLD] 1. feeling or characterized by pleasure or joy; happy; pleased… … English World dictionary
glad-hand — v [I and T] to talk to or welcome people in a very friendly way, especially when this is not sincere ▪ He moved among the guests, glad handing well wishers … Dictionary of contemporary English
glad — adjective gladder, gladdest 1 pleased and happy about something: “The doctor says she ll be well again soon.” “I m so glad.” (+ (that)): I m really glad I don t have to go back there again. (+ about): Deep down he felt glad about the news. | glad … Longman dictionary of contemporary English
glad — glad1 gladly, adv. gladness, n. /glad/, adj., gladder, gladdest, v., gladded, gladding. adj. 1. feeling joy or pleasure; delighted; pleased: glad about the good news; glad that you are here. 2. accompanied by or causing joy or pleasure: a glad… … Universalium
glad — I [[t]glæd[/t]] adj. glad•der, glad•dest, 1) feeling joy or pleasure; pleased: glad about the good news[/ex] 2) accompanied by or causing joy or pleasure: glad tidings[/ex] 3) characterized by or showing cheerfulness, joy, or pleasure, as looks… … From formal English to slang
glad — I. adjective (gladder; gladdest) Etymology: Middle English, shining, glad, from Old English glæd; akin to Old High German glat shining, smooth, Latin glaber smooth, bald Date: before 12th century 1. archaic having a cheerful or happy disposition… … New Collegiate Dictionary
Glad to Get Away — Infobox Album Name = Glad To Get Away Type = Studio album Artist = Jandek Released = 1994 Recorded = Unknown Genre = Folk music/ Blues / Outsider Music Length = 41:28 Label = Corwood Industries Producer = Corwood Industires Reviews = Last album … Wikipedia
very — {{Roman}}I.{{/Roman}} adj. Very is used with these nouns: ↑antithesis, ↑brink, ↑centre, ↑core, ↑corner, ↑day, ↑edge, ↑end, ↑essence, ↑existence, ↑fundamentals, ↑ … Collocations dictionary

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

am very glad to be

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

am very glad to be

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка: